Schema: Duurloop tempo 1, 29 km
Invulling: 147 bpm in 3:26:55 over 32,8 km (9,5 km/h)
Muziek: Superheavy – Superheavy
Het weer is gruwelijk onvoorspelbaar. En niet alleen op de
tijdschaal om te voorspellen in welk seizoen de zomer Nederland aandoet.
Gisteravond tegen middernacht was de prognose voor vandaag: regen, regen,
regen. Een piepklein stukje droog tussen 10 en 12. Dus om het ontbijt voldoende
te kunnen laten zakken vandaag om half acht uit bed. Op zondag! Blasfemie.
Maar het is een stralende ochtend. Kleine witte wolkjes,
verder een blauwe hemel met een fris zonnetje. De buienradar voorspelt nu voor de
regio een geheel droge dag. Zolang ik vandaag niet uitschiet en op de Zeeuwse
eilanden beland, moet ik het droog kunnen houden, qua weer dan.
Een nieuw PR vandaag? Ik heb 29 kilometer in de planning, 30
in m’n hoofd en een route voorbereid met een extra omloop van 2 kilometer op
het eind als ik nog energie over heb. Ik kom door België, bos, weilanden en 5
dorpen in de omgeving. Dus let’s go on tour!
Een bekende toeschouwer bij de marathon is de Man met de
Hamer. Hij staat na zo’n 30 kilometer aan de kant, en op het moment dat je glycogeenvoorraad
is uitgeput en je overschakelt op inefficiënte vetverbranding, zwiept hij met z’n
moker je performance aan gort. Ga ik ‘m vandaag tegenkomen? Zolang het maar
niet z’n halfbroertje is, de Man met de Zeis, met wie hij kennelijk samen in een
hobbyclubje zit. Op woensdag is de Man met de Zaag ook van de partij. Ik zie echter
af van het meetorsen van mijn pneumatische drilboor om de heren in gelijke
termen van repliek te kunnen dienen.
Op het moment dat ik de deur uitkom begint het te regenen.
Binnen een straatlengte ben ik natter dan gemiddeld na een uur. Grrr. Het waait
en het is flink fris. Brrr. Het is wel een mooie route. De zon blijft weg, maar
de regen stopt. Zuidwaarts. Na een uur bereik ik de Belgische grens, en loop
een symbolisch rondje om de grenspaal. Been there, seen it, done it.
Ik heb vanwege de afstand naast m’n drankgordel met kleine
flesjes sportdrank-watermix nog een extra bidon omgedaan. Door eerder te
drinken hoop ik een energiedip voor te zijn. De contraptie van gordels en
stuiterend gewicht verandert de functie van mijn klassieke onderdracht gaandeweg
in een billenknijper. Interessant om te weten hoe het voelt om strings te
dragen. Maar nu niet zo handig.
Na twee uur begint het weer te regenen, nu met gulle doses hagel.
Geweldig. Door onder de bomen te lopen houd ik het uit totdat de bui weer
overdrijft. Ik ben er al met al niet warmer en sneller van geworden, en na 25
kilometer heb ik er geen puf meer voor. Op de grens van Dorst schakel ik over
op walkmanmodus en vul de lege flesjes vanuit m’n bidon. Dat scheelt in de
gewichtsverdeling.
Twaalf minuten later ga ik weer in looppas, maar niet voor lang.
De Man met de Hamer identificeert zich als Thor in hoogsteigen persoon. Niet
alleen deelt ie in z’n vrije tijd dreunen uit aan dravende hongerkloppers, maar
hij regeert ook over regen en donder. En nu begint het majestueus te gieten en
te hagelen. Alles is zwart, het zicht verdwijnt in de ijzige stortdouche. De
enige grote boom die de herinrichting van de provinciale weg heeft overleefd
wordt mijn vriend. We huggen elkaar innig en langdurig.
Eigenlijk wil ik opgeven. Mijn duim opsteken en hopen dat ik op
een geplastificeerd kuipstoeltje kan meeliften naar de stad. Maar ik sta aan de
verkeerde kant van de weg, en niemand ziet me nu staan.
Ik grabbel mezelf bij elkaar en boetseer van de resterende stoere
onderdelen een hanteerbaar imago. Hiermee ga ik weer in de benen zodra de regen
afneemt. Stijf, koud. Maar ook grimmig. Wat denkt dat sneue vikinggodje wel
niet. Met z’n hamertje tik. Malloot.
Eigenwijs neem ik de lange route naar huis. Gehaald. In een
warm bad. Urenlang niet in staat om aan eten te denken, anders dan door sondevoeding.
Nog maar 4 weken. Vandaag was geen succes. Nog steeds gaat
het bergopwaarts, zoekend naar het uitzicht op het doel. Gaat dit wel goed?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten