Rondje Sprundel 2023 – In tweevoud

Parijs-Roubaix, de Iron Man, Santiago de Compostella en het topje van de Mount Everest. Een beetje sportieveling heeft z'n bucket list al vooringevuld van Insta gedownload en hoeft alleen nog maar de benen in beweging te zetten en zich door de mensenmassa's heen te worstelen.

Voor een avontuur dichter bij huis, heeft de dorpsheld die diep vanbinnen woont genoeg alternatieven. In het nabije buitengebied ontdekte ik het Rondje Sprundel. Vijf kilometer voor de recreatieve loper, of de 10 voor wie wat bewijzen wil. Hop, op het lijstje dus. Voor 8 euro mag ik gaan en krijg ik nog een loopshirt ook. Vooroorlogse prijzen.

Wat heb ik voor ogen? Gemiddelde doe ik 47 minuten over een 10k wedstrijd. Mijn PR ligt rond de drie kwartier. De conservatieve vermogensmeter schat in dat ik er vandaag 46 minuten (plus of min 1) over ga doen. Duh, precies wat een waarzegger zou voorspellen op basis van deze historische gegevens. Mijn ambitieuze digitale trainer vindt dat ik pas met 41 minuten lekker bezig ben. Koekwaus! Een verschil van 10% tussen twee professionele apps, die allebei dezelfde datasloot van mijn trainingsresultaten kunnen leegpompen. Ik vertrouw liever op de analoge kwaliteit van mijn gevoel: doe me 46 minuten en ik ben spekkoper. Zeker met deze warmte.

Het zonnetje brandt, de toeschouwers heffen een pilsje en het gaat los. Dit blijkt bij uitstek een wedstrijd voor de atletiekverenigingen binnen een straal van 50 kilometer. Ik zie louter aangeregen six-packs, gestroomlijnde pannelatten en ervaren diehards. Geen onbezonnen bierwedjes, geen achteloze amateurtjes. Hallo!

Alhoewel ik afgelopen half jaar dapper geoefend heb, is de korte snelle afstand niet mijn favoriet. Ik ben meer waterbuffel dan hinde; op lange afstanden ploeg ik tevreden grommend door, maar bij stukken sprint snijdt de adem af. Ik probeer op 300W vermogen te lopen. Het is niet vast te houden. Niet. Leuk. Na vier kilometer weet ik: ik ga stoppen bij de finish van de 5 km. Jammer voor de 10, maar ik heb er de kracht niet voor. Laat die andere gekken maar het tweede rondje lopen.

Karma voor de onnozelen die hun route niet hebben proefgelopen. Het tweede rondje begint niet bij de finish, maar takt daarvoor al af. Daar loop ik. Hold my beer. I'll be back. Yippie-Ki-Yay, enzovoorts.

Hoppekee, vooruit dan maar. Blik vooruit, denk aan leuke dingen, blijven gaan, aan alles komt een eind. Het tempo smelt weg als een handijsje in de woestijn. Dan komt de finish in zicht. Een fata morgana? Nee, echt! Het doet pijn. Ik ga harder. Nog een laatste aanzet en het is klaar. Wat een hobby. Er zijn lijfstraffen die hierboven te verkiezen zijn.

In mijn leeftijdscategorie eindig ik als 8e van de 22. Bruto gemeten op 45:31. Helemaal niet slecht, en mijn tweede snelste tijd! Ik ga spek kopen. Volgende maand staat er weer een 10k op het programma... Nee, nee, nee, die ga ik rustig doen. Toch?