vrijdag 30 september 2011

Nog 16 dagen: Dagblog

Schema: Duurloop tempo 1, 80 min.
Invulling: 143 bpm in 1:16:47 over 13,6 km (10,6 km/h)
Muziek: Bettie Serveert – Log 22

Wie schrijft die blijft. Wie een blog bijhoudt, die blijft schrijven. Over hardlopen valt veel te zeggen, maar wanneer je als amateur elke dag iets wil roepen over deze nobele sport, dan loop je snel het risico om in nietszeggendheid te eindigen.

Ik heb twee uitdagingen opgepakt: een marathon gaan lopen, en dagelijks verslag doen van mijn vorderingen. In een blog, want een tweet van 140 tekens is ruim te krap voor mijn breedsprakigheid. Het schrijven helpt mij om m’n loopgedachten te lanceren naar hyperspace, en om een stukje sociale dwang op te bouwen. Daartoe moet het ook wel gelezen worden. En dan moet het nog wel een beetje leesbaar zijn. Klein beetje. Dus niet alleen mijn zweetdruppels uitvergroten op de gloeiende plaat van het wereldleed, maar ook wat ontspannen vertellingen losjes eromheen draperen.


Ik kom meerdere bloggers tegen op mijn weg naar Amsterdam. Maar tot nu toe niemand die elke dag een update plaatst. Wie is er nog meer in de race? Eerst een paar voorbeelden, en laat me maar eens weten wie ik nog gemist heb.

Ook op weg naar Amsterdam:

http://runningmartin.blogspot.com/ uitgebreide update een paar keer per week
http://running-marcel.blogspot.com update een paar keer per week
http://longjohn.punt.nl/ ongeveer wekelijkse update
http://paulmsmit.wordpress.com/ ongeveer wekelijkse update
http://homevilmarathon.blogspot.com/ laatste bijdrage van 7 augustus
http://www.sandertempel.nl/ laatste bijdrage van 1 juli

Andere loopbloggers:
http://blogger.xs4all.nl/groei/category/36648.aspx ongeveer wekelijkse update onder de vrolijke naam Lopersgezwets, ook andersoortige verhalen en achtergronden
http://harrysaki.wordpress.com/ laatste bijdrage van 30 juli

Sites met verzamelde blogs van leden:

En dan de beklagenswaardige bloggers die op weblog.nl zitten. Nederlands grootse blog-platform, met bijna 400.000 betaalde en gratis blogspheres. Al anderhalve maand uit de lucht als gevolg van een catastrofaal mislukte migratie. Ik ben blij dat ik niet de CIO van Sanoma ben. Op 24 augustus meldde de site: “We kunnen ons heel goed voorstellen dat jullie geduld zo langzamerhand op begint te raken. En gelijk hebben jullie.” Dat was dus 5 weken geleden. Zeg maar dag blog.

Zo meldt http://leonloopt.weblog.nl/ van creatieve college Leon ook vandaag “The site you have requested is not installed properly. Please contact the system administrator.” Niet echt zíjn tekst.
http://marathonman.weblog.nl/ idem dito. Sterkte mannen. Ik hoop dat het trainen beter gaat.

donderdag 29 september 2011

Nog 17 dagen: Signaalfunctie

Schema: Vaartspel, 50 min.
Invulling: 149 bpm in 49:53 over 9,7 km (11,7 km/h)
Muziek: Dakota – Signal Hill

Het gaat om het gebaar. Met de gedachten inwaarts gericht en voortbewegend in milde hypnose, is communiceren tijdens het hardlopen niet vanzelfsprekend. De buitenwereld wordt een 3D film in smell-o-vision (waarbij ikzelf een ruim aandeel van het smell-gedeelte voor mijn rekening neem).

Voetgangers worden te snel voorbij de lens gerukt om een paar verstandige woorden mee te kunnen uitwisselen. Mijn brein is daar op dat moment ook niet op ingesteld. Auto’s zijn te ver weg, en doof achter de getinte glazen.

De inkomende signalen gaan of direct naar de hersenstam, bij situaties van levensbedreigende en procreatieve aard, of via slakkenpost naar de gegevensverwerkende schors. In het eerste geval is bijvoorbeeld de nabijheid van bumpers zo abrupt dat alleen een onwillekeurige reflex kan volgen. In het tweede geval komt elke gesproken reactie toch al te traag om nog voor gevat of verstaanbaar te kunnen doorgaan.

In beide gevallen is lichaamstaal het antwoord. Laat je vuisten spreken, figuratief. Of je hoofd, of je armen. Chinezen kunnen met iedere kooplustige tot 10 tellen via handgebaren. Hieronder mijn lijstje van de eenvoudige syllaben die ik op het gebied van de gebarentaal heb ontwikkeld.

Situatie 1a: Tegemoetkomende medeholler
Doel: Cool ogende groet van een soortgenoot, zoals bij motorrijders
Gebaar: Wijsvinger maakt een rustige kwart cirkel van boven naar voren, overige vingers in een vuist

Situatie 1b: Tegemoetkomende medeholler, uitgeput of enthousiasmerend
Doel: Erkenning van benodigd aanzien, alfa-kwaliteit tonen
Gebaar: Duimen omhoog van beide handen, overige vingers in een vuist

Situatie 2a: Publiek roept je persoonlijke sympathieke dingen toe
Doel: Ondanks dat dit pas doordringt als je voorbij bent, toch dankbaarheid tonen
Gebaar: Beide armen gestrekt achter het lichaam, open handpalmen paar keer snel ronddraaien

Situatie 2b: Publiek roept je persoonlijke onsympathieke of flauwe dingen toe
Doel: Je bent te snel voorbij om “duh…” te zeggen, met je hoofd te wiegen en met je ogen te rollen, maar wilt toch een variant die uitdrukt dat jij niet van de straat bent en zij wel van de stoep
Gebaar: Beide armen gestrekt naar achteren bewegen met gestrekte handpalmen en licht opkrullende vingers

Situatie 3a: Grote auto nadert te snel en dreigt niet te stoppen voor jouw zebrapad
Doel: Je schrikt je een ongeluk – primaire reactie geven
Gebaar: Helikopterstress, armen bewegen alle kanten op; met name erg sterk als je vier armen hebt

Situatie 3b: Grote auto nadert te snel en kan maar net stoppen voor jouw zebrapad
Doel: Je bent je ongeluk geschrokken – secundaire reactie geven
Gebaar: Voor heel boos mag de middelste vinger geoefend worden, maar een beduidend smaakvollere variant is natuurlijk, als je er zo snel op kan komen, het tussen duim en wijsvinger aangeven hoe klein de schepping in haar grootsheid kan zijn, aangevuld met de hautaine blik waaruit boekdelen spreekt over de positieve invulling van deze ongelijke verdeeldheid voor jouw situatie…

Tenslotte nog de oerversie van lichaamstaal – het lichaam zelf. Als ik oversteek voor een rij wachtende auto’s, als een groepje fitte jogsters me tegemoet komt, als ik de hoofdtribune van het Olympisch stadion passeer (bij de start tenminste), dan wil ik dat er een jonge god, geen oude zot, voorbijkomt. Zoals ik de antilopen heb zien gaan op de savanne, zo recht ik mijn rug, verlaag ik mijn schouders, strek mijn benen en houd ik 20 meter lang koket de illusie in stand.

woensdag 28 september 2011

Nog 18 dagen: Nazomer

Schema: Duurloop tempo 1, 45 min.
Invulling: 151 bpm in 50:36 over 9,7 km (11,5 km/h)
Muziek: Peter Gabriel – The Warm Up Summer Tour – Amsterdam

Wat voor weer zou het zijn in Amsterdam, op 16 oktober? Het kan vriezen, het kan dooien. En het kan zomaar blijven zomeren zoals vandaag. Dus laten we concreet worden. Met dank aan de diepgaande archieven van het KNMI heb ik de laatste halve eeuw meetgegevens doorgenomen van weerstation Schiphol voor de 16e oktober van elk jaar.

Ik kom tot de volgende uitkomsten:
1) Het zal waarschijnlijk niet vriezen. De laagste temperatuur was 2,1 graden ’s nachts, en 8,3 graden overdag.
2) Het zal ook niet echt zomer zijn. Het warmst werd het in 1987 met 19,4 graden, gemiddeld werd het maximaal 13,4 graden overdag.

3) Het regende 18 keer ergens over de hele dag, waarvan 14 keer meer dan een drupje. Dus ongeveer 1/3 kans op regen over de hele zondag.

Klik om te vergroten

Het lastige is, dat mijn outfit afhankelijk is van de temperatuur en neerslaghoeveelheid. Onder de 10 graden in lange broek met jasje, anders kort. Bij regen neem ik 15 graden als grens vanwege de afkoeling. Altijd met een T-shirtje uit een eerdere wedstrijd. Niet de statistiek, maar de weersverwachting gaat het straks bepalen.

Vandaag was het zulk lekker weer, dat ik voor het eerst in jaren mijn kermitgroene hemdje weer eens aantrok om tijdens lunchtijd in de volle zon te lopen. De eerste zomer dat ik hardliep, was dit mijn enige shirt. In combinatie met de strakke elastische renbroek een dankbaar ontvangen verjaardagscadeau, waarvan de gever blij was dat ze het gebruik van dit fashion statement niet in nabijheid hoefde te beleven.

Super weer dus. Zoals elk seizoen uitschieters kent. Ik denk aan afgelopen winter, op mijn looproute tussen de vennen in het bos. Na weken vorst heeft dooi de paden overstroomd met een decimeter vriezend water. IJs, damp en dauw. Geen zin om om te lopen, maar het pad blijven volgen, ik ken de weg. Tweehonderd meter spurtend door een tenenkrommende sensatie. Het gevoel verdwijnt in de voeten. Teruggaan heeft geen nut. Maar aan de overkant stroomt het schoeisel leeg en het gevoel weer terug. Wow…

dinsdag 27 september 2011

Nog 19 dagen: Hoorcollege

Schema: Rustdag
Invulling: Tennis 2 x 45 min. Lekker gespeeld, bal op m’n neus (100 km/h)
Muziek: Sheryl Crow – Tuesday Night Music Club

Er zit muziek in het hardlopen. Vorige week heb ik mijn Chomskynihilistische mening gegeven over de ontwikkeling van taal en muziek. De week daarvoor een verhandeling over welk soort muziek lekker rent, en nog daarvoor heb ik de syllabus uitgereikt met liedjes die naar mijn stellige interpretatie over rennen gaan. Als onderdeel van deze collegereeks is het deze dinsdag tijd voor een practicum: aan de slag met de eigen mp3-loopcollectie.

Voor diegenen die hun loopvoorbereidingen hebben uitgesteld totdat dit onderwerp naar genoegen en diepgang is behandeld, heb ik de teleurstellende mededeling dat het aan de late kant is om nu nog succesvol het examen op 16 oktober af te kunnen leggen. Dat wordt weer een semester bijtekenen.

Een goede muziekset bestaat uit een reeks nummers die naadloos bij elkaar past, en mag geen elementen bevatten waardoor je afgeleid of geërgerd raakt. Dit zijn erg subjectieve eigenschappen, voor sommige studenten schier onmogelijke randvoorwaarden. In deze leergang versta ik hieronder dat opvolgende nummers ongeveer hetzelfde ritme hebben, even hard klinken, en geen lange pauzes bevatten.

Met behulp van een computer, wat programmaatjes en de ruwe muziekcollectie brengt het volgende stappenplan ons tot een samenhangende mp3-verzameling voor onderweg.


1. Verzamel een kopie van de nummers die je wil gebruiken in een map op je harde schijf.
Gebruik hiervoor bijvoorbeeld: Eigen geripte cd’s, iTunes, Spotify, of voor evaluatie en persoonlijke gebruik gedownload materiaal

2. Zet ze zo nodig om naar mp3-formaat. Kwaliteit rond de 192 kb/s is prima voor rengebruik.
Gebruik hiervoor bijvoorbeeld: dBpoweramp Batch Converter

3. Knip overtollige delen eraf of eruit. De bonus tracks van sommige cd’s bestaan minuten lang uit stilte. Dat loopt niet lekker. De verrassing is ook maar een keer leuk. Een gesproken intro van een swingend liveoptreden is dodelijk voor je loopritme.
Gebruik hiervoor bijvoorbeeld: mp3DirectCut

4. Laat alle nummers even luid klinken. Dan schrik je niet van de overgangen. Zet het gemiddelde geluidsniveau op de standaard 89 dB.
Gebruik hiervoor bijvoorbeeld: Mp3Gain

5. Bepaal het ritme per nummer. Dit wordt uitgedrukt in beats per minute (bpm); dezelfde eenheid als voor de hartslag.
Gebruik hiervoor bijvoorbeeld: MixMeister BPM Analyzer

6. Nummer ze in de volgorde waarin je ze wilt afspelen, op basis van je loopschema en het ritme. Je kunt beginnen met rustiger nummers, en dan snellere. Geef de muziekbestanden een herkenbare naam, voorafgegaan door het volgnummer of bpm-getal, zodat ze automatisch gesorteerd zijn en op het displaytje van je speler herkenbaar zijn. Zoals “116b-RunLikeHell” voor kleine schermpjes, of zoals in het lijstje hiernaast.
Gebruik hiervoor bijvoorbeeld: Mp3tag

7. Selecteer de nummers voor je speler en kopieer ze ernaar toe. Teveel is nooit erg. Maar als de loop wat langer duurt dan gepland, is een abrupte stilte geen stimulans.

Appeltje, eitje. Voor lopers zonder pc-hoofd; het overslaan van stap 2 tot en met 6 is meestal niet rampzalig.

Voor intervaltraining met muziek zijn er speciale deuntjes te koop die afwisselend langzaam en snel gaan, maar je kunt ze met bovenstaande tips nu ook zelf samenstellen.

Ten slotte het verband tussen hartslag en muziek. De literatuur zegt hier niet veel over. Mijn ervaring, niet dubbelblind getest vanwege het risico op aanvaringen met loslopende bomen, is dat de muziekbeat sterker relateert met stappentempo dan met harttempo.

Als je 1,5 meter per stap doet, en 10 km/h loopt, dan zet je 111 stappen per minuut. Je eigen loopritme kan je ijken door het aantal stappen te onthouden op een kleine afstand die je op de kaart nameet. Je merkt vanzelf wat lekker klinkt. Muziek met een bpm hoger dan 150 past namelijk meer bij een avondje pillen slikken dan bij een bosloop. Rond de 100-140 bpm heb je de muziek voor het uitkiezen.

Uw werkstukken graag insturen binnen twee weken, opdat de studentassistenten deze nog tijdig kunnen nakijken. En daar gaat de zoemer al voor het volgende lesuur. Succes.

maandag 26 september 2011

Nog 20 dagen: Parkzwerver

Schema: Duurloop tempo 1, 30 min.
Invulling: 142 bpm in 30:37 over 5,7 km (11,1 km/h)
Muziek: Stray Cats – Runaway Boys

Na de wijde omzwerving van gisteren was vandaag een rondje in het park. Letterlijk. Het was vroeg, de zon scheen in het water en een dunne mistlaag hing nog over het gras. In elke stad trekt het park, behalve zwervers, kinderwagens en hangjeugd, ook veel hardlopers. Wie wil er niet een rondje in Central Park hebben gejogd? Vast niet veel gezonder dan achter een bus aanhollen, maar wel veel relaxter zolang je andere lopers niet voor de voeten loopt.

Sowieso vind ik het leuk om in het buitenland hard te lopen. Andere routes, andere gebruiken. Een aantal dagen op cursus, vakantie of klus? Schoenen mee! Dat loopt bijna altijd goed af.

Madrid heeft het grote park El Retiro. Ideaal voor korte en lange runs met z’n paden en paadjes, en voor picknicks. Zo’n 200 hectare door gecultiveerde stadsoase, voordat je je langs de hete drukke wegen een weg terug moet banen naar het hotel.

In de afgelopen jaren heb ik een paar keer in België gezeten. Het prachtige Brussel, verdeeld centrum van een gesplitst land. Met een eindeloos park als het Ter Kamerenbos om met collega’s doorheen te hollen, met z’n speelvijver, bossen en hellingen, en de mystieke overwoekerde paardenrenbaan. Of het Jubelpark; van zo’n naam krijg je toch meteen al zin.


En de binnenste stadsring, de Kleine Ceintuur, waar auto’s door een doolhof van tunnels en wevende invoegstroken jagen. Ik knipper dus ik kom. Soms knipper ik niet, maar kom ik toch. Soms ben ik vergeten m’n knipper uit te zetten. Had je kunnen verwachten. Wees voorbereid op de worst.

Dit Belgische circuit is als hardloper een mooie rondgang, als een beetje uitlaatgas je niet afschrikt. Een staalkaart van de stad; sociaal, architectonisch en qua terrein. Langs kerk, moskee en synagoge. Voorbij glimmend gestaalde wolkenkrabbers, groezelige krotten. Rechte stukken, hellinkjes, en de steile karakterbreker bij de Kruidtuin.

Daar komt de Vliegende Hollander. De blik onbewogen op oneindig in zijn langgerekte atletische draf. weer een nieuwe tijd op deze 8 kilometer? Druipend de hotellobby in. De baliemedewerker heeft al veel erger gezien. Bon soir.

zondag 25 september 2011

Nog 21 dagen: Spiegelbeeld

Schema: Duurloop tempo 1, 32 km
Invulling: 146 bpm in 3:44:05 over 35,8 km (9,6 km/h)
Muziek: Eagles – The Long Run

Vertel eens even. 'k Ben wel jong maar ik ben toch niet zo jong meer als ik was.

Maar ik voel me vaak nog 17, ongeacht m’n volwassen werkimago, ondanks de groeven in m’n kop en de ontluikende vergeetachtigheid. Dus mijn puberale blogproza en badinerende toontjes zijn geheel in sync met mijn zoemende hersengespin.

En nu ik toch in de spiegel kijk – waarom dit blog? Een tienerdagboek après la lettre, een egotrip op steroids. Moet ik nog nodig iets bewijzen in het middenleven, is dit een schreeuw om aandacht, een menselijk offer op het theateraltaar? Ben ik inderdaad een uitgezakte ijdeltuit die z’n onzekerheid met stoere woorden wegroeptoetert? Kijk mij eens lopen, guttegut. Miljoenen deden het eerder, en beter.

Ja. Al het bovenstaande, zonder twijfel. En een stuk sociale dwang. Voor de paar verdwaalde volgers die weer op de verkeerde link geklikt hebben, of die niet meer weten hoe ze hun mailbox kunnen ontdoen van deze dagelijkse litanie.

Op zondagochtend om 6 uur uit bed. Koolhydraten proppen. Oppeppen. Kleding en drank aangorden. Gaan! En bijna 36 kilometer door een zonoverstraald landschap dwalen. Al 85% van de marathon, maar op laag tempo. Zonder publiek, zonder verversingsposten, alleen maar op een beetje karakter. En een ruime portie zelfoverschatting. Dat doe je niet gemakkelijk alleen.

Ik ken jullie niet. Bloggen is zenden zoals bij radio; je weet niet wie toevallig jouw kanaal heeft opstaan totdat de zendmast het begeeft en de klachten binnenkomen. Maar ik weet dat jullie er zijn. Jullie staan als schimmen aan de kant van de weg wanneer ik m’n eenzame rondjes loop. Jullie zijn de stemmen in m’n hoofd. Jullie zijn mijn muziek, steun en aanmoediging. Dank je wel. Jullie hebben me er vandaag weer doorheen gesleept.

zaterdag 24 september 2011

Nog 22 dagen: Brugdag

Schema: Duurloop tempo 2, 50 min.
Invulling: 157 bpm in 49:51 over 9,7 km (11,7 km/h)
Muziek: The Who - Tommy

Het is een prachtige namiddag. Het blijkt dus dat onze aarde nog steeds om een zon draait. Indiaanse warmte is neergedaald. De grote rode bol zinkt uiteindelijk dromerig weg in het silhouet van het naburige kerkdorp.

Uitrusten van een drukke week, en geestelijk voorbereiden op de Grootste & Zwaarste trainingsafstand morgen: 32 km. Versterker aan. Volume op. Meebrullen. De opdrijvende akkoordenschema’s raken de ziel van mijn muziek. Ik zie en voel het; het raakt me. Geneest me.

De afstand van vandaag begon stroef, maar hoe verder ik kwam hoe minder ik erover hoefde na te denken. In de snelste oefentijd tot nu toe, met relatief weinig inspanning. Volgende week zondag wil ik de 10 km Bredase singelloop gaan doen; het past prima in m’n schema. Ik mik op een nieuw PR in 48 minuten maximaal; 12,5 km/h, 7% sneller dan vandaag.  Is dat te doen? Zowel ouder als sneller worden?

Ik neem die brug wel wanneer ik er ben. Vast behapbaarder dan de langste brug ter wereld;  met 42,5 km overtreft de Chinese Quindao Haiwanbrug de marathon. Eerst morgen overleven. Er is volle zon voorspeld; onvoorstelbaar na de hel van vorige week, dus vroeg uit de veren. Slaap lekker allemaal.