Nog 17 dagen: Signaalfunctie

Schema: Vaartspel, 50 min.

Invulling: 149 bpm in 49:53 over 9,7 km (11,7 km/h)

Muziek: Dakota – Signal Hill

Het gaat om het gebaar. Met de gedachten inwaarts gericht en voortbewegend in milde hypnose, is communiceren tijdens het hardlopen niet vanzelfsprekend. De buitenwereld wordt een 3D film in smell-o-vision (waarbij ikzelf een ruim aandeel van het smell-gedeelte voor mijn rekening neem).

Voetgangers worden te snel voorbij de lens gerukt om een paar verstandige woorden mee te kunnen uitwisselen. Mijn brein is daar op dat moment ook niet op ingesteld. Auto’s zijn te ver weg, en doof achter de getinte glazen.

De inkomende signalen gaan of direct naar de hersenstam, bij situaties van levensbedreigende en procreatieve aard, of via slakkenpost naar de gegevensverwerkende schors. In het eerste geval is bijvoorbeeld de nabijheid van bumpers zo abrupt dat alleen een onwillekeurige reflex kan volgen. In het tweede geval komt elke gesproken reactie toch al te traag om nog voor gevat of verstaanbaar te kunnen doorgaan.

In beide gevallen is lichaamstaal het antwoord. Laat je vuisten spreken, figuratief. Of je hoofd, of je armen. Chinezen kunnen met iedere kooplustige tot 10 tellen via handgebaren. Hieronder mijn lijstje van de eenvoudige syllaben die ik op het gebied van de gebarentaal heb ontwikkeld.

Situatie 1a: Tegemoetkomende medeholler

Doel: Cool ogende groet van een soortgenoot, zoals bij motorrijders

Gebaar: Wijsvinger maakt een rustige kwart cirkel van boven naar voren, overige vingers in een vuist

Situatie 1b: Tegemoetkomende medeholler, uitgeput of enthousiasmerend

Doel: Erkenning van benodigd aanzien, alfa-kwaliteit tonen

Gebaar: Duimen omhoog van beide handen, overige vingers in een vuist

Situatie 2a: Publiek roept je persoonlijke sympathieke dingen toe

Doel: Ondanks dat dit pas doordringt als je voorbij bent, toch dankbaarheid tonen

Gebaar: Beide armen gestrekt achter het lichaam, open handpalmen paar keer snel ronddraaien

Situatie 2b: Publiek roept je persoonlijke onsympathieke of flauwe dingen toe

Doel: Je bent te snel voorbij om “duh…” te zeggen, met je hoofd te wiegen en met je ogen te rollen, maar wilt toch een variant die uitdrukt dat jij niet van de straat bent en zij wel van de stoep

Gebaar: Beide armen gestrekt naar achteren bewegen met gestrekte handpalmen en licht opkrullende vingers

Situatie 3a: Grote auto nadert te snel en dreigt niet te stoppen voor jouw zebrapad

Doel: Je schrikt je een ongeluk – primaire reactie geven

Gebaar: Helikopterstress, armen bewegen alle kanten op; met name erg sterk als je vier armen hebt

Situatie 3b: Grote auto nadert te snel en kan maar net stoppen voor jouw zebrapad

Doel: Je bent je ongeluk geschrokken – secundaire reactie geven

Gebaar: Voor heel boos mag de middelste vinger geoefend worden, maar een beduidend smaakvollere variant is natuurlijk, als je er zo snel op kan komen, het tussen duim en wijsvinger aangeven hoe klein de schepping in haar grootsheid kan zijn, aangevuld met de hautaine blik waaruit boekdelen spreekt over de positieve invulling van deze ongelijke verdeeldheid voor jouw situatie…

Tenslotte nog de oerversie van lichaamstaal – het lichaam zelf. Als ik oversteek voor een rij wachtende auto’s, als een groepje fitte jogsters me tegemoet komt, als ik de hoofdtribune van het Olympisch stadion passeer (bij de start tenminste), dan wil ik dat er een jonge god, geen oude zot, voorbijkomt. Zoals ik de antilopen heb zien gaan op de savanne, zo recht ik mijn rug, verlaag ik mijn schouders, strek mijn benen en houd ik 20 meter lang koket de illusie in stand.