Acht miljard wereldburgers om het tegen op te nemen, maar slechts eentje telt: moi. Geen training is vrijblijvend, bij elke wedstrijd staat alles op het spel. Jazeker, dat is vermoeiend, voor mijn omgeving niet in het minst.
Vorige maand liet ik het inschrijven op de 10k van Papendrecht nog achterwege vanwege de hoge temperatuur. Op halve kracht kan ik geen wedstrijd lopen. Maar eind juni is het hier de thuiswedstrijd, dus geen ontkomen aan. En ik had al betaald, duh!
O ja, en stel dat je gevraagd bent om datzelfde weekeinde mee te doen met een familietriatlon, wat dan? Dan doe je allebei dus. Om de verwachtingen te temperen; het betreft niet de hele maar eenachtste afstand. En ik doe alleen het loopdeel; aan vrouw en schoonzus de taak om zich onder te dompelen in de rauwe soep van de Nieuwe Roosendaalsche Vliet respectievelijk om het busstation van Oud Gastel te omcirkelen. Mijn eerste triatlondeelname. Mijn eerste 5 kilometerrace. Smeulend asfalt. Hier gaan records komen!
Wat blijkt: de wedstrijdleiding dubbeltoept me. Ze brengen de 21 kilometer ook terug naar 10, en de oorspronkelijke 10 naar 8. Da's te weinig, dus ik ontsnap op de korte route en loop stiekem de 10. Dankzij talloze vrijwilligers, tuinslangsproeiende aanwonenden en extra waterposten is het prima te doen. Even geen snelheidsrecord hier; voor vandaag geen probleem.
Deze Iron Man blijft vooralsnog een blikken manneke. Als ik zwemmen en fietsen leuk ga vinden, kon het nog eens goed komen. Echt hard lopen met heet weer is dan ook weer een dingetje. Warmte geen probleem, maar de Marathon des Sables hoeft nog even niet.
