Avondkerstloop Nispen – De boom in

Soms loop je rondje om de kerk. Vandaag een nieuwe variant: rondje uit de kerk! De 10e kerstloop in kerkdorp Nispen, wegbereider voor de opkomst van Roosendaal in de Middeleeuwen. Vertrek: vanuit de kerk, gelegen aan het centrale kruispunt waar de geestelijke nood op de overige hoeken door kroegen wordt afgedekt. 

Ook nieuw: met vrouw en kind. De laatste gaat met haar vriendinnetje de 800 meter onveilig maken, de eerste stormt evenals ik de vijf kilometer door.

Kerst daalt op ons neer en trekt in de poriën als de niet aflatende drensregen. Dan briest de lucht schoon. Het is droog en het is donker. Veel deelnemers hullen zich in kerstornamenten. Om mijn hoofd houdt een knipperende kerstmuts de oren warm en de rendieren op afstand.

Het is een wedstrijd, met officiële tijdwaarneming, dus er zal een blogje van komen. Maar wat telt is de gezelligheid met familie en vrienden. Dat ik 's ochtends nog met mijn Bredase loopmaatje 16 kilometer door beblubberd buitengebied heb getraild, doet niets af aan mijn stemming en waarschijnlijk ook niet aan de snelheid. Na twee weken zonder hardlopen, gefocust op de ellende die geestelijke leeftijdsziekten bij anderen aanrichten in hun en onze omgeving, ben ik letterlijk opgelucht om weer buiten te mogen spelen. De zorgen kunnen even de boom in. Kringkrongelend spurt ik door het minotaurische stratenplan.

En wat voelt dat goed. Tien wedstrijden in een jaar is veel, maar ik heb alles gedaan en gezien wat ik vorig jaar niet meer voor mogelijk hield. Nu de kerstdagen in. Op zoek naar het licht, dat altijd aan de einder schijnt. Tot volgend jaar!

Bruggenloop Rotterdam – What goes up...

Vandaag trakteer ik mijzelf op, verrassing, een hardloopwedstrijd. De Bruggenloop in de Maasstad stond al een tijdje te sudderen op de stoof met leuke loopjes en nu is het moment daar; het loopje en ikzelf zijn gaar genoeg.

Tussen de zorgvuldig geplande en getrainde wedstrijden van 2023 is dit een uitzondering. Geen loopschema's opgezet, alleen mijn gevoel gevolgd. Dat is overigens al een hele prestatie, waar veel te weinig medailles voor worden uitgedeeld. 

Wat gaan we doen? Naar het Feyenoordstadion treinen, wachten op de knal, 15 kilometer de groep volgen, bruggetje op, bruggetje af, en dat is dat. Dat kan ik. Soort van urban trail meets Zevenheuvelenloop. Hobbelen zonder echte tijddruk.

De wintersfeer is aanwezig, met laaghangende bewolking, miezer en een avondschemering die estafette doet met het ochtendgloren. In het startvak krijgen we een lampje, alsof we de Barkley Marathons gaan lopen. Het bijbehorende ontberingsniveau wordt niet gehaald, want de wind blijft behapbaar en de voorspelde regen komt niet verder dan een halfslachtig kwijlen. 

Qua iconische bruggenbeleving vallen alleen de Erasmusbrug en de Van Brienenoordbrug op. De Zwaan ken ik al van de Rotterdamse marathon als prachtig baken. Het is nu de unieke beleving om over de grote Van Brienenoord te rennen, in ongeveer hetzelfde tempo als de 10.000 keer dat ik er ooit per auto in de spits overheen gekomen ben.

Lopen door de city van Rotjeknor is altijd heerlijk. Ik keerde hier mijn eerste loopjes langs de lange Maasboulevard, 15 jaar terug. Ik zwierf in die tijd tussen steden als Rotterdam, Brussel, Utrecht en Breda en overal stopte ik al hardlopend stukjes stad in mijn hart.

Al een kwart van mijn leven is hardlopen de inspanning die mij ontspanning geeft. Telkens wat beter, steeds wat sneller. Elk jaar denk ik dat ik de top van mijn snelheid heb gezien, maar toch bereik ik weer nieuwe hoogtepunten. Met de zes kruisjes die ik vandaag aftik, is een goed moment gekomen om nog meer op de ontspanning te focussen. Inspanning door trails en training: prima. Nieuwe PR's op alle afstanden: niet per se. Maar dat ik in mijn nieuwe categorie aardig begonnen ben, vind ik toch wel leuk.

Hopend op 15 volgende loopjaren; uitlopend, heuvelaf, genietend om me heen kijkend. Dat is al een hele uitdaging.