zaterdag 3 november 2012

Vluchtgedrag

Reizen verruimt je blik. Maar vliegen is ingeblikt reizen. Vastgesnoerd. Ingeperkt. Het verandert je. De ziel reist te paard, en wat overvliegt is een kist vol zielloze zombies.
Het dreunen hypnotiseert. Het dreinen sublimeert. De audio-/videobesturing is ontworpen door een mensenhater. En het onregelmatige onderbreken van muziek en film door een krakende, keiharde, achttalige pitch voor het luchtwinkeltje levert vermoedelijk meer agressie op dan de invoering van het rookverbod.

Een blasé yup staat al een half uur te flirten met de hupse stewardess. Er is contact. Hij is uitermate beteuterd wanneer ze daarna net zo vrolijk met de andere passagiers omgaat. Met een geforceerd ongedwongen blik slentert ie terug naar z'n stoel.

Dat je geen honden mee mag nemen aan boord snap ik wel. Het is niet handig wanneer je dorstige en wat onbeschaafde viervoeter uit het toilet wil drinken, en dan doordat je per ongeluk op het knopje drukt met implosief geweld het luchtruim wordt ingezogen.

De yup heeft z'n plekje bij de keukenzone weer opgezocht. Hij babbelt met een nieuw doelwit. Straks wil hij wat kopen van het karretje van deze verkoopster, en gaat haar daarbij diep in de ogen kijken. Zo kansloos. Op de terugvlucht zal hij in slaap vallen tegen de schouder van een zwaarbehaarde tatoeagekoning, dromend van dartele dames. De dames dromen niet terug, maar de plaatjesbaas aait hem vol verwachting over z'n krullen.

Ik gaap. De klok vijf uur verzetten is een stevige verlenging van de dag. Genoeg gezeten, tijd voor het weekeinde. Waar blijft m'n paard?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten