Macht verkrijg je door verkiezingen te winnen als president of congreslid. Of door achter de schermen aan de touwtjes te trekken als lobbyist, met sponsorgeld en argumenten. Private bijdragen zijn maximaal 2400 dollar, en openbaar, dus managers van bedrijven worden door politici gebeld waarom zij of hun partner nog geen bijdrage hebben gestort. Grotere bedragen moeten via een tussenliggende organisatie worden opgehaald.
"Did I answer your question or did I just talk?" We zijn bij Doug Pinkham, de baas van de public affairs coucil PAC, een door Eisenhouwer geïnstigeerde non-profitorganisatie die bedrijven en ngo's helpt hun belangen handig bij de wetmakers te behartigen door effectief gebruik van kennislobbyisten (die dingen weten) en netwerklobbyisten (die mensen kennen).
Het recht op lobbyen staat in de Amerikaanse grondwet. Burgers en bedrijven zijn er dol op; het congres krijgt 300.000.000 berichten per jaar. Vroeger werd de steun voor onderwerpen ingeschat door de postzakken met briefkaarten te wegen. Met e-mail en sociale media is de drempel laag en de spreiding breed. De grassrootslobbyist zaait een handje statements via Twitter, kweekt aanhang via Facebook en oogst de populaire thema's via de zich vermenigvuldigende likes en retweets.
Een andere trend naast volume en autonome verspreiding, is dat deze dagen niet alleen de meningen verschillen, maar ook de feiten. Voor elk standpunt is op internet of via de diverse nieuwsmedia wel een onderbouwing te vinden. Overkill aan tegenstrijdige rapporten is het gevolg. Kom daar maar eens uit als congreslid.
Als je al de kennis hebt, dan is tijd en geld wel een issue. Een succesvolle campagne om als afgevaardigde in het congres te komen kost minimaal 40 miljoen dollar. Eenmaal in functie gaat de helft van de tweejaars termijn op aan fundraising. Een erg korte tijd om succesvol te zijn. De staf draagt dus in de praktijk veel continuïteit en kennis. Senatoren hebben een termijn van zes jaar, die hebben meer kans om beleid uit te zetten en te laten slagen.
De geachte afgevaardigden moeten erg zichtbaar zijn om geld op te halen, en dat gaat steeds vaker door gedrag van polarisatie en obstructie te vertonen. Te opvallend zijn met tegendraads gedrag blijft niet handig, want het land komt er geen stap verder mee. Sommigen worden inmiddels wel door partijen en kiezers als complete mafkezen herkend, en zullen na de verkiezingen hun theevisites weer thuis mogen houden.
"I only do democrates", aldus Greg Pinelo, verantwoordelijk voor veel Democratische spotjes. De swing states, of battle ground areas, krijgen zo'n 60 Obamaspotjes per dag te verwerken. Zenders verkleinen hun nieuwsaanbod omdat ze zoveel verdienen aan de partijreclames. Ze zijn even gebaat bij het voorspiegelen van een nek-aan-nekrace, waarmee hun kanalen en websites het meeste bezoekers trekken. Het reclameteam gaat uit van een ruime zege voor Obama met 332 van de 538 kiesmannen. Optie B is een nipte overwinning. Optie C is onvoorstelbaar.
Onze derde gastheer vandaag is de Nederlandse ambassadeur. Na zijn welkom hebben we een diepgaande discussie met drie expats die nu op topplaatsen in en rond de overheid verkeren. Een frisse mix pro en contra Obama. Goede vragen uit het publiek.
Terug op locatie krijgen we nog de inzichten van John Podesta, ex Chief of Staff van het Witte Huis en nu denktankleider. Weer iemand met een directe lijn naar 's werelds #1. Daarna het diner, maar met zo'n vol hoofd hoeft het lichaam weinig extra.
"Did I answer your question or did I just talk?" We zijn bij Doug Pinkham, de baas van de public affairs coucil PAC, een door Eisenhouwer geïnstigeerde non-profitorganisatie die bedrijven en ngo's helpt hun belangen handig bij de wetmakers te behartigen door effectief gebruik van kennislobbyisten (die dingen weten) en netwerklobbyisten (die mensen kennen).
Het recht op lobbyen staat in de Amerikaanse grondwet. Burgers en bedrijven zijn er dol op; het congres krijgt 300.000.000 berichten per jaar. Vroeger werd de steun voor onderwerpen ingeschat door de postzakken met briefkaarten te wegen. Met e-mail en sociale media is de drempel laag en de spreiding breed. De grassrootslobbyist zaait een handje statements via Twitter, kweekt aanhang via Facebook en oogst de populaire thema's via de zich vermenigvuldigende likes en retweets.
Een andere trend naast volume en autonome verspreiding, is dat deze dagen niet alleen de meningen verschillen, maar ook de feiten. Voor elk standpunt is op internet of via de diverse nieuwsmedia wel een onderbouwing te vinden. Overkill aan tegenstrijdige rapporten is het gevolg. Kom daar maar eens uit als congreslid.
Als je al de kennis hebt, dan is tijd en geld wel een issue. Een succesvolle campagne om als afgevaardigde in het congres te komen kost minimaal 40 miljoen dollar. Eenmaal in functie gaat de helft van de tweejaars termijn op aan fundraising. Een erg korte tijd om succesvol te zijn. De staf draagt dus in de praktijk veel continuïteit en kennis. Senatoren hebben een termijn van zes jaar, die hebben meer kans om beleid uit te zetten en te laten slagen.
De geachte afgevaardigden moeten erg zichtbaar zijn om geld op te halen, en dat gaat steeds vaker door gedrag van polarisatie en obstructie te vertonen. Te opvallend zijn met tegendraads gedrag blijft niet handig, want het land komt er geen stap verder mee. Sommigen worden inmiddels wel door partijen en kiezers als complete mafkezen herkend, en zullen na de verkiezingen hun theevisites weer thuis mogen houden.
"I only do democrates", aldus Greg Pinelo, verantwoordelijk voor veel Democratische spotjes. De swing states, of battle ground areas, krijgen zo'n 60 Obamaspotjes per dag te verwerken. Zenders verkleinen hun nieuwsaanbod omdat ze zoveel verdienen aan de partijreclames. Ze zijn even gebaat bij het voorspiegelen van een nek-aan-nekrace, waarmee hun kanalen en websites het meeste bezoekers trekken. Het reclameteam gaat uit van een ruime zege voor Obama met 332 van de 538 kiesmannen. Optie B is een nipte overwinning. Optie C is onvoorstelbaar.
Onze derde gastheer vandaag is de Nederlandse ambassadeur. Na zijn welkom hebben we een diepgaande discussie met drie expats die nu op topplaatsen in en rond de overheid verkeren. Een frisse mix pro en contra Obama. Goede vragen uit het publiek.
Terug op locatie krijgen we nog de inzichten van John Podesta, ex Chief of Staff van het Witte Huis en nu denktankleider. Weer iemand met een directe lijn naar 's werelds #1. Daarna het diner, maar met zo'n vol hoofd hoeft het lichaam weinig extra.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten