zaterdag 3 januari 2015

Savoie vivre

Bij ons Franse wintersportappartement had ik vooraf het vermoeden dat het risico op afgevroren tenen en instortingsgevaar binnenshuis groter zou zijn dan erbuiten. Mijn ervaringen op en in dit gebied zijn namelijk gebaseerd op de studentenverblijfplaatsen waar een chalet het equivalent betekent van een gangkast met papierdunne matrasjes en zelfcomposterend meubilair.

Maar het vakantiehuisje is net als thuis. Alleen kleiner (het -je) en met een nihilistische interpretatie van noodzakelijke inventaris (het vakantiestuk). Een soort kamperen zonder haringen. En voldoende ruimte voor improvisatie - zoals bij het koken.


Pannenkoeken bakken is een inbreuk op de fijne lokale cuisine, want hier eet men natuurlijk crêpes. De keuken ontbeert helaas zelfs zoiets basaals als een crêpepan, dus heel schuldig voel ik me niet als ik een Hollands beslag voor flensjes in elkaar haspel, kloppend met een vork in de roestvrijstalen boontjespan (haricots-vertspan?). De bakpan (magret-de-canardpan?) is alvast dol op het beslag en laat het niet meer los. Het enige schepding uit de la maakt meer wit plastic vrij dan pannenkoek. Volgens de Franse opdruk is het een "spatule". Een veelzijdig woord. Volgens de andere talen betreft het namelijk een ijskrabber. Het worden dus dit keer flonsjes.

Met grenen kan je alles maken, bewijst het interieur. Plafonds, muren, meubilair, alles is gemaakt van deze lokale houtsoort, weldadig bewerkt met snijwerk, schulpingen en stulpingen.

De huisvlijt in de Savoie vindt z'n oorsprong in de lange winters voor de ingevroren bergbewoners. Wanneer alles wat eetbaar lijkt, is omgezet in worst- en kaasvariëteiten is het nog maar oktober. Met buiten sneeuw tot borsthoogte en binnen op alle tv-kanalen, is er weinig productiefs meer te doen. Er kan wat worden bijgeknutseld aan de familiestamboom, maar meestal lijkt het de vrouwen een beter idee als hun eega's zich richten op het edele houtsnijwerk.

"Zo, ma petite, weer een bijzettafeltje klaar. Tijd voor iets anders." "Nee, mon petit, ik zie nog een recht randje aan de kast. Snij daar eens fluks een mooie accolade in." En zo geschiedt het.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten