Aftel

Zondag, wakker van de wekker, geen zon. Nog vier uur. De tijd tikt. Het warrelt in m’n kop.

Gisteravond feest bij mijn oude studievriend en zijn Franse vrouw. Lange tijd met een vrolijke Parisienne staan praten. Blaren op m’n talenknobbel. Merkwaardig hoe een taal jarenlang weg kan stoffen als een beeldje op de kast, om eenmaal gegrepen en weer schoongeblazen blinkende zinnen op te bouwen, tijden te reproduceren en verbuigingen te knopen. De woorden komen van diep, zonder hulp of last van alcohol, en klauteren uit zichzelf naar buiten. Eenmaal in het licht rekken ze zich uit, aanschouwen hun omgeving, stijgen op en vervliegen. Ik sta erbij en luister ernaar. Enfin. Koffie. Nog drie uur. Bammetjes.

Een van de goede dingen van een hardloopdieet is dat het geen dieet is. Niet volgens mij. De laatste dagen voor een grote afstand plan ik de opbouw van koolhydraten, natuurlijk neem ik de uren voor een training geen vast voedsel, en ik weet wanneer ik hoeveel moet drinken pal voor de wedstrijd. Maar voor de rest is het eten wat je wilt. Een teveel aan calorieën lost deels op in de duurloop, en de rest moet je dan zelf maar meezeulen. Geen beperkende vingertjes en Oost-Duitse regimes. Koffie mag, het helpt zelfs de vetverbranding. Ergens diep van binnen, onhoorbaar maar voelbaar, wijzigt je eetpatroon over maanden heen. Nog twee uur, meldt m’n interne klok. Inmiddels regent het.

Weer is geen factor van betekenis. De keren dat de omstandigheden zo slecht zijn dat je niet naar buiten kan, zijn in Nederland in aantal even gering als ideale barbecuedagen. Van beide hebben we de neiging om ze ons sterker te herinneren dan relevant. Weet je nog, die eindeloze ijzel? Die zweterige zomer? Ze duurden wel bijna een week. Tussen de slagregens door is meestal wel een miezerig uurtje te vinden om even de benen te strekken. Je hoeft geen excuses te vinden als je ze niet zoekt. Tijd om nieuwe muziek op m’n speler te laden. Nog een uur.
 
Omdat ik toch oortjes in moet doen om mijn elektronische coach te horen, luister ik dit seizoen al lopende ook naar muziek. De ideale nummers hebben een ritme dat overeenkomt met m’n pasfrequentie. Een hypnotisch resonerende menselijke basbox. Het aantal stappen per minuut moet gelijk blijven, ongeacht mijn loopsnelheid, dus ik hoef loopnummers alleen te selecteren op bpm. Dat laat nog ruimte genoeg voor opzwepende of kalmerende uitvoeringen bij hoge en lage tempi. De tijd valt weg. De zandloper is volgestroomd. M'n hoofd is leeg.

Schoenen aan. Nog een paar slokken water. Gps vinden. En gaan!