Pantoffelparade

Voor de verandering vandaag geen hardlooptraining op het programma, maar slenteren over de Parade in Utrecht. Het zomerfestival dat door de vier grote steden trekt; een zwierige karavaan van eettentjes, theatertenten en een onvergankelijke zweefmolen. De geserveerde hapjes cultuur zijn soms een voorproefje van het komend seizoen, soms een zelfstandige amuse.

De sfeer is on-Nederlands laagdrempelig, er heerst zomerse onbezorgdheid en Zuid-Europees genieten. Op kleine podia binnenkomen bij de artiesten in hun tijdelijke huiskamer, bijna op schoot. Voor een liefhebber van planning en controle is het even slikken. Kaartjes van te voren reserveren is maar beperkt mogelijk, dus laat op het terrein het lot dan maar beslissen over wat leuk lijkt, beschikbaar is en bijna begint. Niet oeverloos bellen en mailen van tevoren, geen dichtgeplamuurde agenda’s, maar gewoon met de deur in huis vallen. Vrienden zijn altijd welkom.

 

Een indruk van de vier voorstellingen die ik meemaakte.

Rockabilly Roadkill door Orkater / The Sadists. De milde gruwelkelder. Muziektheater van drie energieke jonge gasten, knipogend naar nagesynchroniseerde zwart-witfilms en rock-'n-roll. Beetje performance, beetje muziek. Minder dramatisch dan gevreesd, leuker dan alleen onderhoudend, maar zonder grote lijn.

Sammi & The Highwaymen door Ricky Koole, Leo Blokhuis en bandje. Helemaal thuis. Tapijtjes op de vloer, Ricky blootsvoets in een gordijnjurk en aanvankelijk kijkend of ze net in de keuken heeft staan ruziën over de onverwachte gasten die Leo nu weer heeft binnengebracht. Maar hij heeft de vinyl platenverzameling al uitgestald, en vertelt wervelend over het leven en de muziek van Sammi Smith en vier grote countrymuzikanten die niet meewilden onder het commerciële juk van de platenbazen in Nashville. De sfeer komt er zo snel in. Ricky zingt meeslepend, het bandje speelt meelevend, Leo tokkelt een enkele bassnaar en de verhalen geven de beroemde en onbekende countrynummers een heerlijke extra dimensie.

In bed met Rick en Maaike, onder regie van Karina Kroft. Aan het voeteneind in de slaapkamer. Een jong stel staat op een keerpunt in de relatie. Ze weten alleen dat ze niets gemeen lijken te hebben dan hun onbegrip. In het volgepakte tentje spelen ze in zedige bedscènes en verbale strijd door hun verleden, voor een advies uit het publiek. Dat komt ook, maar gelukkig blijft de verdere participatie beperkt. Verrassend ontspannen speelplezier! De acteurs laten je voortdurend schakelen in perspectief van verhaal, realiteit en improvisatie. Met alle dynamiek en een klein rustpunt binnen de grenzen van het tweepersoonsbed een bruisende voorstelling.

Broekophouder door Servaes Nelissen. In de tijdelijke woonruimte. De tragikomische handpopspeler heeft z’n huwelijk zien stranden en moet nou op de Parade wonen om in z’n onderhoud voorzien. Zijn norse pop leidt een eigen leven, dat dwars door de realiteit en hallucinaties van de speler loopt. Een menselijke mix van een meervoudige persoonlijkheid met mooie liedjes .

In Utrecht tot en met 5 augustus, daarna nog in Amsterdam. Gaat dat zien. Niet plannen, niet bellen, gewoon spontaan op de koffie gaan.