Thuiswerken (3)

Alle goede dingen bestaan uit drieën. Vonden de twaalf apostelen, Reve’s vierde man en de manager van de 3 J’s. Ik kan nu de mix overzien van mijn eerste vier maanden werk en familieuitbreiding. Een groot goed. Groter dan bij drie?

Voorafgaand aan haar vierde vermaanddag staat een bezoek aan het consultatiebureau gepland. Ik ben dol op consultants, maar niet op de pokkeprikken die bij deze gelegenheden worden uitgedeeld. Dapperder dan ik, laat ze zich meten, wegen, prikken en betuttelen.

Alle uitslagen binnen de curve, het sociaalmedische examen is met goed gevolg afgelegd. Ingepakt tegen de miezer wandelen we terug. Ze ziet er in de wagen uit of ze ook al gewapend is tegen Ebola en de MRSA-bacterie.

Wat thuiswerken betreft is er al sprake van een zekere routine. Een groot deel van die routine is onzekerheid. Ik bewaar de uitwerkdingen voor deze oppasdagen, wetende dat de ruime tijd om rustig te kunnen werken op onvoorspelbare momenten onderbroken wordt. Het is wel handig om dan snel te kunnen schakelen tussen een briljante powerpoint en een urgente voeding.

Telefonische vergaderingen vormen het grootste risico. Vandaag heb ik om drie uur een statusupdate. Ik heb dus een speelschema beraamd van voeding, spartelen en rust waarbij het derde bedrijf zich precies tijdens deze belronde afspeelt. Jammer genoeg is het niet aan mij om dit toneelstuk op te voeren en de hoofdrolspeelster houdt zich vandaag niet aan mijn cues en time management. 

Want drie minuten voor beltijd komt er plotseling gepruttel uit de wieg. Veel te vroege opkomst! Wat nu? Ik grijp mijn deus ex machina: de draagzak, waarin ze graag wegdommelt. Pff. Ik open de lijn, schraap mijn keel en kijk glunderend omlaag naar m’n zoete buikwarmer.

Ze zit. Kijkt omhoog naar mij. Trilt haar lipjes. En begint te brullen. Ik heb in mijn tijd wat bozige baasjes aan de lijn horen schreeuwen als het even tegen zat, maar bij deze babypower verbleekt dat allemaal. Ik houd mijn microfoon op stil, krampachtig typend in het meldingenvenster dat er problemen zijn met m’n audio. De status kan deze keer wel per mail. Goed script. Prachtig spel. Maar de regisseur heeft glorieus gefaald. Het kan ook niet altijd een succes zijn. Volgende keer beter.

Is drie dan inderdaad het ideaal? Vraag dat maar aan Josje, de Boze Wolf, D’Artagnan, oom Donald, Jim Lovell of een van de elf ooit zo frisse Three Degrees. Wat mij betreft is alles meer toch weer mooier.