Is werkterrein Benelux nog met de auto rond te toeren, voor de trip naar Hamburg en Manchester wring ik me in de prijsvechtersklasse. Het zal niet lang meer zal duren voordat daar een slimme calculator het management tipt dat de geachte clientèle best bereid zal zijn om ook te betalen voor voldoende zuurstof aan boord.
Mijn aanvalsplan is simpel. Prik een hotelletje vlak bij de luchthaven. Vlieg er 's avonds heen, wandel naar de kamer, rol in bed en sta 's ochtends fris en vroeg op om met een goede ov-verbinding de werklocatie te bereiken.
In Hamburg gaat dat Duitsgrondig goed. Binnen een half uur na de landing zit ik op de rand van m'n bed. Er is alleen geen shampoo, maar daar gaat vast en zeker nog iemand om ontslagen worden.
Manchester is meer weerbarstig. De Airport Inn ligt inderdaad naast het vliegveld. Maar wel aan de verkeerde kant, onbeloopbaar en shuttleloos. Ze hebben de naam er vermoedelijk alleen opgeplakt om gasten te waarschuwen voor geluidsoverlast.
De taxichauffeur is blij met het ritje van twintig minuten omrijden. Weer iemand die de kleine lettertjes niet wilde bestuderen. Nou heb ik wel meer waar dat voor geldt. Bijvoorbeeld voor de zwarte beestjes in de badkuip. Of conversatie uit de belendende kamers. De douche die beter inzetbaar is als industriële staalplaatsnijder. De onwinbare wedstrijd in de lobby tussen een hysterisch knipperende kerstboom en twee ADHD oplichtende gokautomaten.
De slaap is genadig. Het ontbijt niet. Worst, spek en vette sauzen. Het brood bestaat uit plakken fletse, kruimelende tapijttegel. Ik veer op als er croissants arriveren. Mais non, het Britse culinair geheugen is sinds 1066 flink gehavend. Een vervelende droom? Nadat de koffiemachine gerepareerd is, wordt de realiteit alleen maar harder.
Als de lauwe receptionistas vervolgens ook kans zien om een taxibestelling twee keer te verknoeien, vermoed ik dat de aanpak à la Fawlty Towers deel uitmaakt van het standaard opleidingsprogramma aan de Engelse hotelschool.
Een ritje door bakstenen voorstadjes en glooiend graslandschap met z'n bruggetjes en heggen maakt alles goed. Uiteraard miezert het. Af en toe krijg ik een hartverzakking als ik me te laat realiseer dat de chauffeur geen Top Gear presentator is, maar dat het hier doodnormaal is om rotondes linksom te nemen.
Een verhaal van twee steden in twee dagen. Hamburg - Manchester staat 1:0. Nu naar home sweet home voor de derde helft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten