Tien dagen oud, al elke dag anders, groeiend en bewegend. Een mimiekpalet met grimasjes, gefrons, megagapen en minilachjes. Daartussendoor een zenserene blik op oneindig, wat voor een mens van deze leeftijd ongeveer 25 centimeter is. Wapperend met je armen wanneer je dorst krijgt. Als de ober daar niet alert op reageert, aangevuld met een hikkend aanzwellende sirene.
De dag bestaat uit cycli van drinken, dommelen en slapen. Het liefst als parallel continuüm, wat jou betreft. Hier moeten we onze grens qua inbreng toch trekken.
Het verschonen en het wisselen van kleertjes wordt steeds inzichtelijker. Na een kwartier frummelen verschijnen dan toch de teentjes aan het einde van de pijp van het pakje. Met een beetje mazzel is het ook het juiste been. Halverwege de nacht is de focus niet optimaal. Als gevolg daarvan halverwege de dag nog steeds niet.
In de lift van het warenhuis verdringen zich de andere passagiers om je heen. Ze noemen je prulletje. Je opent een lodderoog en steekt minzaam je tong uit. Zo, dat is duidelijk. Buiten dribbelen we over de steentjes, met een hand navigeer ik de wagen als een F1-courier in slow motion. Je sluit je ogen en droomt met ons mee.
Als het zou kunnen liepen we nog langzamer. De meneer van de radio bevestigt het: dit is de mooiste 1 november aller tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten