Adrenaline versus oxytocine

Voor de levensgenieters die hun biologielessen liever in het fietsenhok dan in het klaslokaal praktizeerden: conceptie, zwangerschap en bevalling worden bestuurd door een feestelijke cocktail van hormonen. Het meest interressant, met excuses aan een arsenaal onmisbare overige, vind ik het duo adrenaline en oxytocine. Tjechov in een notendop. 

Oxytocine snoert liefdevolle banden aan als een SM-meesteres. Voor een buitenstaander lijken een bevalling en de eerste doorwaakte maanden een stuiterende uitdaging. Voor de binnenstaanders is dat ook zo. Maar onbewust onbewust gemaakt door deze lovedrug wordt alles door een roze gloed omhuld.

De randvoorwaarden voor een succesvolle bevalling zijn niet dezelfde als bij een hardloopwedstrijd. Daar is het strijdtoneel waarop adrenaline zegeviert. Geen zoet getalm en zwijmelen bij de schoonheid van passerende ballonkuiten, maar grimmig en grommend de voorhoede van het veld zien te bereiken. 

Mijn dubbele habitat. Het beste van twee werelden. Verdoofd door een babygrijnsje. Killerinstinct bij een haperende zuigfles. Ik krijg geweldige armspieren door het dagelijks liften van babyzitjes. Brakke nachten geven me zicht op ongeplande ochtendlijke loopruimte. 

Terug naar de les. Laten we bij de feiten blijven. Niks roze wolk, het gaat gewoon geweldig. En een PR lopen kan ik dus ook nog steeds. Wat een verrijking. Daar is geen fietsenhok voor nodig.