Het sprookje van geluk

We zijn allemaal jong of jong geweest. Naïef, onbevangen, met weinig meer om op te vertrouwen dan dat een lepel gestampte bruine bonen kan vliegen als een vliegmachien, en dat papa de sterkste man is van de hele wereld. Met een wereldbeeld dat niet ver voorbij de keukentafel reikt, is dit ook een onweerlegbare zekerheid. Gelukkig beginnen we gelukkig. Onze blanco pagina’s vormen het meest waardevolle document voor ouders. En wanneer ooit het boek wordt dichtgeslagen, dan bepaalt de inleiding die zij geschreven hebben toch in hoge mate de loop van het verhaal.

Waarom wordt onze opvoeding gebouwd op valse beelden en beloften? Bruine bonen maken geen pruttelgeluiden voorafgaand aan de consumptie. ’s Werelds sterkste man komt waarschijnlijk alleen in een keuken om aan z’n anabolenreceptuur te sleutelen. En ooit komen we daarachter, en dat maakt de overgang van kind naar volwassene een aaneenschakeling van teleurstellingen. Het mag geen verbazing wekken wanneer je in de puberteit smeult en ontploft in woede tegen deze ouders, de wereld en jezelf. Als dat de realiteit is, stop die lepel dan maar weer terug waar ie vandaan kwam.

Reden genoeg om het zelf beter te willen doen. Welkom in de wereld van de waarheid, kleine. In een uitgebuite bol van armoede en rotting, afgunst en onvermogen. Je bent er maar een van bijna zeven miljard, dus je verwachting om significant te worden is kleiner dan de waarschijnlijkheid dat je een hooimeid aantreft in een berg naalden. De kans dat je de enige ware liefde tegenkomt is 1 op 3,5 miljard. En wees dan nog maar blij als je niet bi bent. Huur een schimmel en ga kikkers kussen. Nog beter, word narcist.

Ik voorzie een reëel risico dat die jonge generatie al eerder dan de puberteit besluit om niet meer uit het kinderbadje te komen. Overleven is de kwaliteit van elke soort. We zijn het resultaat van honderden eeuwen selectie door succesvolle opvoeding. De mindere pogingen hebben het niet gehaald. Kennelijk is het nodig om kinderen op te voeden met verzinsels. Omdat het leven echt is. Je moet een sprookje kennen om de realiteit te herkennen. Worden we daar gelukkig van?

Geluk is niet hetzelfde als realisme. Geluk is openstaan om het verleden te waarderen, en in de toekomst te geloven. Ook tegen beter weten in, omdat het niet nodig is, niet te snappen is, niet te verdragen is. Verbazing en verbeelding zijn de voedingsbodem voor het leven. Zouden dieren elkaar sprookjes vertellen? Komt een regenwurm aangevlogen… Brrr, brrr, brrr – hap!