Meer meer

Groningen is een mooie stad, maar bijna net zo ver weg als Omsk. Ik kom er nu wekelijks. Laat in de avond glip ik door de stadspoorten, net voordat ze worden dichtgetakeld, en meld me bij de herbergier.

Met de aanzomerende zoelte wil ik wel eens meer zien dan de noordernacht en het kantoorlicht. Deze keer onderneem ik al halverwege de middag de reis richting Scandinavië.

Mijn loopspullen heb ik meegenomen, want ik heb op de kaart gezien dat de duisternis die mijn hotel gewoonlijk omgeeft in werkelijkheid een natuurgebied is. Dat vraagt om nader onderzoek. Even een half uurtje tempo voor het eten.

De wifi ligt eruit vandaag. Ik schuif de laptop dan maar aan de kant en plan op het schermpje van m'n telefoon met een half oog (meer blikveld is er niet) een route rondom het meertje waar het hotel aan gelegen is.

Het meertje blijkt vervolgens aanzienlijk meer dan dat. De overkant verdwijnt in heiigheid. Zeilboten doorklieven de golven zoals zeilboten dat doen, ik passeer sluizen, bebouwde kommen, een jachthaven, de grens met Drenthe en prachtig gerestaureerde woonboerderijen. In de late zon trippel ik over strak geasfalteerde fietspaden immer derwaarts. Pas na 12 km komt het hotel weer in zicht.

Ter compensatie voor de verloren calorieën peddel ik later op een hotelfiets naar de stad om een sateetje te scoren. Dat lukt moeiteloos in de bedrijvigheid tussen de afbouw van de paaspassieattributen en opbouw van het koningsdagmaterieel. Biertje erbij, wat wil een loper nog meer.

Zo beschouwd heeft deze klus een paar onvermoede benefits. Volgende keer een ommetje Omsk?