Marathon Amersfoort 2015 – Voortvarend voorwaarts

Nooit eerder heb ik zo lang en zo intensief getraind voor een wedstrijd. Dat is mijn eigen schuld. Doordat ik net voor Rotterdam (voor in tijd, niet in plaats) geveld werd door een hoestig griepje moest ik op zoek naar de volgende uitlaatklep voor m’n opgebouwde conditie. Oplossing: Amersfoort maar weer. Gevolg: 16 weken voorbereiding in plaats van de karige 6 weken waarmee ik vorig jaar hier aan de start verscheen. Ik voel de spanning navenant. Hoe verschillend wordt het resultaat van maximale versus minimale voorbereidingstijd?

Ik herbruik hetzelfde trainingsschema als vorig jaar. Na de noodstop voor Rotterdam stap ik halverwege opnieuw in, richting vandaag. Het tempo waarmee ik de oefeningen afwerk kan ik dus vergelijken voor de drie situaties. Het log laat zien dat ik in aanloop van Rotterdam al sneller was dan vorig jaar. Na de twee weken uitval blijk ik niet alleen een paar kilo gewicht maar ook vele seconden per minuut minder nodig te hebben. Dat schept hoge verwachtingen. Als alles meezit.

Zoals de temperatuur. Anderhalve week geleden stond er een tropisch rampscenario voor vandaag geprojecteerd. Het onheil versnelde gelukkig naar eergisteren en nou is het dik tien graden koeler. Zo snel kan onze zomer gaan. Dank, anders was elke poging tot hardlopen bij voorbaat gesmoord in vuurrode koppen en stomende slakkengang; een mottig voorjaar lang oefenen bij vijf tot tien graden is geen goede voorbereiding op een 30°+ wedstrijd. Dus nu… niet naar zee, geen Zandvoort, maar Amersfoort. Op naar een voortvarende 42k.

In Amersfoort is dat een dubbel rondje 21k, opdat de renners het stads- en landgezicht voldoende in zich kunnen opnemen. Dit jaar is een deel van het parcours verlegd van het naturel troosteloze industrieterrein naar de oever van de Eem. Voor de rest is het weideland, nieuwbouwwijken en een stukje centrum. Mooi parcours, enthousiast publiek, supervrijwilligers: een gouden combo.

De ongewenste binnendringer hierin is de koperen ploert. Mijn plan komt niet helemaal uit. 35 Kilometer lang blijf ik op tempo, maar de zon laat uiteindelijk mijn 3:30-ambitie smelten. De laatste loodjes zijn zwaar.

Er zijn ook plenty leuke dingetjes. Toch een PR gehaald. De charmes van het kleine deelnemersveld. Een startnummer dat lager is dan m'n schoenmaat links en rechts opgeteld. Een uitslag in de top 30. En nooit eerder ben ik zo goed in conditie geweest. Ik zal zeker niet gaan somberen, maar voorwaar eens even rustig genieten van het behaalde resultaat en de wedstrijddetails. Wanneer de website weer in de lucht is.