Drie factoren spelen hierbij een rol. Ik heb de afgelopen maanden al meer tijd gepakt om regelmatig hard te lopen – ritme geeft stabiliteit. Het gebruiken van een andere loopapp, die me ook beloont voor gepland & gehaald langzaam rennen, geeft me weer meer lol om langere afstanden te lopen – lager tempo doet wonderen voor uithoudingsvermogen. En ik wil graag weer eens een marathon lopen, maar in het voorjaar was ik nog niet zo ver en in het najaar staat een veel belangrijkere mijlpaal in de planning.
Dus de tijd lijkt nu rijp te zijn, het lichaam wel wat aan te kunnen en de geest steeds meer te willen. De middelen zijn aanwezig - nou nog een doel. Zoek naar een wedstrijd in juli en er blijkt weinig aanwezig in de zomer. Het is kiezen tussen verre bestemmingen en obscure plaatsen in Scandinavische oorden en bergachtige streken, of anders een Drentse midzomeravondmarathon. Zoveel uitdaging hoef ik nu ook niet weer.
Op kortere termijn is er meer aanbod, maar niet meer keuze. Ik heb getwijfeld over Portugal, een Lissabons parcours, maar dat blijkt een ecomarathon te zijn. Daar ga je niet even voor een weekeindje naar toe. Je wordt al ter plekke gediskwalificeerd als je iets op de grond gooit (zweet & spuugklodders vermoedelijk inbegrepen), dus er speciaal naartoe vliegen levert waarschijnlijk een feestelijke lynchpartij op, eindigend in verstrooiing van mijn restanten als bijdrage in de groenbemesting.
De enige Nederlandse mogelijkheid is dan Amersfoort op 15 juni. Dat maakt de keuze wáár te lopen tenminste eenvoudig. Het is al snel, maar het is nu… of dit jaar niet meer. Inschrijven moet voor aanstaande zondag. Het voelt alsof ik me door een muur heen worstel. Ik hoor de trein al. Ga ik aan boord? Weet ik al of ik het daadwerkelijk kan? Binnenkort meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten