Er gebeuren vreemde dingen deze week. Een man staat te zingen op straat, ogen dicht, een uitgezakte jas en warrige haren. Tot wie zingt hij, en wie verstaat het? Op de snelweg passeer ik met 120 een bank. Een zitbank. Zwart leer, tweezits, kaarsrecht midden op de rechter strook, alsof ie daar zojuist door twee verhuizers met grote zorgvuldigheid is neergezet, hun afleveradres in de appelrouteapp iets te blind opgevolgd. Binnen een uur zal iemand bij z’n nieuwe woning aankomen, met een bakkie, zonder bank. Het miezert. Binnen seconden zal iemand op het meubel knallen. Er is geen weg terug. Verbazing en verbijstering. Toevallig reed ik links.
Zo kort de dagen nu zijn, zo lang zijn ze voor mij. M’n oogbollen draaien weg zodra het adrenalinepeil zakt. Ik moet slapen. Wat droom ik nog, en wat is werkelijk? Stemmen in de nacht, gefluister, een aanzwellend geloei. Licht langs de kieren van de deur. Zijn het de scheuren in het firmament, waardoor het schijnsel van een nieuwe wereldorde naar binnen lekt?
Dus nu vakantie. Tijd. Voor mezelf. Om samen te kunnen zijn. Met iedereen om me heen. Voor meer tijd, voor verse energie, voor jullie. Het nieuwe jaar gaat bijzonder zijn, dat is de enige zekerheid.
Bijna was de kortste dag de laatste. Het is voorspeld. In terugblik hadden de Maya's natuurlijk gelijk, maar de interpreteerders niet. En in vooruitblik; mocht deze dag eindigen zonder dat de nieuwe tijd begint, dan beken ik hierbij mijn publiek ongelijk. Maar ik ga over tot de orde van de een na kortste dag – laat het nieuwe licht maar komen.
Fijne kerstdagen allemaal, en een even nieuw als veelbelovend jaar gewenst.
Machiel
Gelukkig wordt het vanaf nu weer lichter. Jij ook fijne dagen.
BeantwoordenVerwijderen