Nu ben ik begonnen met een nieuw trainingsschema, dat deze keer niet op snelheid of vermogen stuurt, maar op hartslagzones. En mijn horlogemetingen lijken stelselmatig te laag. Zo krijg ik nooit een Keniaans paspoort! Tijd voor de upgrade - ik koop een hartslagband.
Mijn horloge is een draadloos commandocentrum geworden. Het speelt muziek naar mijn headset. Het meet loopvermogen met de voetsensor. Het houdt hartslag bij via de borstband. Het toont mijn plek op de kaart en de te volgen route. Het spreekt me vermanend toe als ik afwijk van mijn doeltempo. Waarschijnlijk kan ik er zelfs op zien hoe laat het is. Robocop on the run - all systems clear. In de volgende versie stuur ik m'n horloge zelf op pad, terwijl ik thuis op de bank een zak chips opentrek.
In de vroege dagen van mijn hardloopcarrière had deze gadgetjunkie al een borstband; het enige haalbare in de tijd dat de telefoon je metingen bijhield met zulke grote marges van onzekerheid in plaatsbepaling dat het leek of je dwars door de gebouwen van de binnenstad banjerde.
Toen kwamen de horloges met hartslagmeting en ik wist niet hoe snel ik de borstband aan de wilgen kon hangen. Het omgorden van een natte koude sliert is echt een absolute afknapper voordat je buiten mag spelen. Dat is niet veranderd in tien jaar tijd. Eenzelfde soort band, een vergelijkbare zender, hetzelfde gevoel. Brr.
Maar meten is weten. Het ultieme weten, is weten wat je niet weet. Confucius merkte daar ooit fijntjes over op, dat geluk ontstaat wanneer je weet wat je kan veranderen en vervolgens accepteert wat je niet kan. Nou is hij niet meer onder ons, dus hij heeft makkelijk praten.
Twee problemen hoop ik op te lossen: dat mijn polshartslag eerst hard omhoog gaat, dan naar beneden duikelt en pas na twee kilometer stabiel wordt, en dat ik bij intervallen naar mijn gevoel veel te hard moet lopen voordat mijn beoogde hartslagzone wordt bereikt. Het moet wel leuk blijven.
Wat blijkt, na een aantal snelle en rustige trainingen? De borstband geeft hetzelfde patroon, maar met ietsje meer detail. Kennelijk ben ik een diesel, die eerst opgestookt moet worden en dan pas rustig pruttelt. En niks makkelijker trainen, gewoon keihard buffelen op die snelle intervallen.
Conclusie - retour afzender. Weer terug op horlogemeting. Ik accepteer het. Gelukkig geen natte sliert meer. Ik duik eens in de historie van mijn metingen. Mijn hartslag is een jaar tijd een kwart gedaald. Ik ben zelf de oorzaak, niet de elektronica. Een kwart! Als de trend zich zo voortzet, zijn jullie over drie jaar van harte welkom op een bijeenkomst met cake en toespraken. Tot die tijd zie ik jullie graag om me heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten