STAP-budget – klem in het digitale poortje

Het STAP-budget geeft je 1000 euro korting op een beroepsgerichte opleiding. Cadeautje van de overheid (lees: dat betalen we uiteindelijk dus zelf). Dat is leuk voor wie zich wil bijscholen. Dat is helemaal leuk voor opleidingsinstituten die hun goedkopere cursussen een paar honderd euro opplussen en toch gratis laten lijken. En fantastisch voor de life coaches die het instralen van kristallen een onmisbare verrijking vinden, voor zichzelf.

Zoals dat gaat met gratis, is het beschikbare budget ontoereikend om alle ontwaakte leergierigen te bedienen. Dus organiseren we, naar goed Hollands gebruik, een tombola. Wie het eerst komt, het eerst maalt en op is op. De eerste keer ontplofte de website, vandaag de tweede poging.

Een overweging hierbij, net zoals geldt voor de subsidie voor elektrische auto’s, waar de subsidiepot telkens al kort na 1 januari is leeggezogen. Als subsidie een goed instrument is om een gewenste ontwikkeling te stimuleren, dan werkt het averechts om die alleen aan de haantjedevoorsten te geven. Wie achter het net vist, voelt zich teleurgesteld, of bedonderd, en krijgt een negatief gevoel over het gepromote product. Als er zoveel animo verwacht wordt, verlaag dan het subsidiebedrag dat het loket niet op dag 1 overspoeld raakt. Is op de jaarsubsidie na een maand nog geen 5% ingetekend, verhoog dan het bedrag een stukje. Vraag en aanbod; in een kapitalistische maatschappij als de onze moet dat toch een bekend principe zijn.

Een andere gedachte: hoe geef je kans op eerlijke toekenning? Bij STAP is ervoor gekozen om de namen van allen die om 10 uur ’s ochtends in de rij staan, in een hoge hoed te gooien, die te husselen en die dan stuk voor stuk een inlogscherm te geven. Of je nu een minuut, of drie uur ervoor al klaar stond. Als je tien browsers had geopend, heb je waarschijnlijk tien keer zoveel kans om vooraan in de rij te landen. Vervolgens sta je letterlijk nog uren in de volgende wachtrij. Wanneer je andere verplichtingen hebt, is dit een onmogelijke opgave. 

Wat is er op tegen om de aanvraag een week open te stellen, en daarna de tombola te draaien? Dan kan iedereen in eigen tijd en zonder stress meedoen. Ik heb nog de luxe dat ik vandaag tijd kan regelen om de rij te liggen, maar hoe zit het met de koffersjouwer op Schiphol die graag gezagvoerder wil worden? 

Ik kon vandaag na drie uur wachten bijna inloggen. Net te laat, geen budget meer beschikbaar. Een collega was toen pas halverwege haar wachtrij.

Kan UWV, als uitvoerder van STAP, hier eens iemand over na laten denken, zodat het systeem niet zinloze wachtrijen voor geprivilegieerden met voldoende tijd en computertoegang creëert? Misschien een cursusje wachtrijmanagement volgen. Daar is vast wel subsidie voor. Dan ga ik ondertussen even wat kristal instralen.