Dam tot Damloop 2016 – Voor de aardigheid

Er zijn van die wedstrijden die je een keer gedaan moet hebben. En die je best nog eens kan doen bij gelegenheid. Maar die daarna niet terug op je checklist hoeven; het jaar is te kort om willekeurig wedstrijdjes te lopen die goed ver weg liggen, een beter parcours verdienen en best massaal zijn.

Ik heb het over de Dam tot Damloop. Leuk concept joh, van Amsterdam naar Zaandam hollen! Dat vinden teveel anderen ook. De eerste 1600 meter is bijzonder; vanaf de start bij het Centraal Station de IJtunnel door. De resterende 90 procent is bikkelen langs blokkendozen en schrale natuur.

Dat ik nu de derde keer aan de start sta, komt niet voort uit eigen initiatief. Ik loop vandaag niet slechts voor de finish, maar voor het goede doel. Met een team van gelouterde en dartele collega's hebben we sponsors gezocht ten bate van het NSGK, dat werkt aan een beter leven voor gehandicapte kinderen en jongeren.

Eigenlijk ontgaat het me waarom wij naast die inspanning dan zelf ook nog tien mijl moeten hardlopen. Geld inzamelen is al een klus op zichzelf. Zoals in het Mees Keesboek dat we thuis lezen zo treffend staat: Een sponsorloop is om te laten zien hoeveel vrienden je hebt.

Als amateur golddigger heb ik diverse tactieken geprobeerd. Bloggen, twitteren, linkedinnen, whatappen, flyeren (jaja), het bij de koffie subtiel in een bijzin vermelden, nog maar eens in een hoofdzin benoemen, you name it. Velen beginnen dan enthousiast op mijn schouders te kloppen. Weinigen kloppen ook uiteindelijk op hun portemonnee. De weg naar Zaandam is geplaveid met goede bedoelingen.

Dus dankzij mijn vrienden en geliefden is het streefbedrag bereikt. Nu nog de eindstreep.

Het is ruim boven de 20 graden wanneer het startschot uitechoot over de hoofden van de duizenden goededoelenlopers. Dat is ijskoud in vergelijking met de afgelopen week, maar warm voor een najaarsklassieker. De afdaling in de beschaduwde tunnelbuis is nog steeds bijzonder. De blokkendozen blijken eigenlijk best aardige dijkhuisjes te zijn. De natuur is een voetnoot in het industriële bestemmingsplan geworden.

Na afloop is er het park met bandjes, collega's en bier. Dat blijkt ook heel voedzaam en verfrissend in vergelijking met energiedrank. De lunch bestaat verder uit een beschaafde plak koek en een banaan.

De laatste maanden kom ik elke paar dagen al in Zaandam, dus voor de toeristische verrassingen hoef ik hier niet naar toe. Maar dit derde renbezoek valt niet tegen, ook al ging het niet zo snel. Misschien is het toch wel aardig om volgend jaar weer mee te doen. Ik zal eens kijken wie wil sponsoren.