Begin augustus: onhollands hoge temperaturen. Het is afzien deze weken, merk ik in de meters tussen kantoor- en autoairco. Het vooruitzicht van zomervakantie lonkt uit de luwte. We pakken, we gaan. Bergwaarts.
Twee dagen tussenstop in het Zwarte Woud om te acclimatiseren. Maar boven de heuvels met eindeloze naaldbomen houdt de zomer ook hier ongekend huis.
Ons hoofddoel, de camping in de bergen rond Innsbruck, ligt op 800 meter hoogte. Dat scheelt. Net een paar graden, buiten. De isolatiewaarde van tentdoek is vrij beperkt; binnen wordt het saunaesk.
We zoeken het hogerop met een bergwandeling langs de boomgrens. Acht kilometer steenpaadjes met ademstokkende vergezichten, sommige pal omlaag. Met een kraaiende baby in het draagframe die er de humor wel van in ziet om op onverwachte momenten het zwaartepunt van haar drager aan het wankelen te brengen. Het telgangersritme wiegt haar daarna gelukkig in een zoete slaap.
Voor de laatste bus terug naar de camping moeten we aan het einde met een skiliftje omlaag. Geen cabine, zoals aan de start van de wandeling, maar eenpersoonsstoeltjes met een antiuitvalbeveiligingssysteem van het type gesoldeerde soepvork. De kleine tegen me aan klemmend, bereiken we na een kwartier zowaar heelhuids het dalstation. Zij grijnzend.
Behalve dat we dagelijks zwemmen en spelen, lopen we nog andere mooie stukken door het Alpine landschap. Mijn kuiten zwellen tot Olympische proporties. De rest loopt naturel gemakkelijk mee. Er worden veldboeketjes geplukt, bergstroompjes bepoedeld, picknicks uitgeserveerd en liedjes aangeheven dat de familie Von Trapp zich direct thuis zou voelen.
Dan draait het warmtefront en komen de onweders eindelijk tot ontploffing.Tijd om verder af te zakken naar de Dolomieten. Het regenseizoen is begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten