En vandaag… (tromgeroffel) is het de dag. De strokenplanning aan de muur toont de laatste mijlpaal. Alle voorliggende vinkjes zijn gezet conform de afspraken, de aanstaande verandering is besproken en goedgekeurd, er ligt een positief advies voor vrijgave, de documentatie is bijgewerkt, de betrokkenen zijn geïnformeerd en de teams zijn er klaar voor: nu is ‘t tijd voor de go-live. Laat de baby maar komen!
Driekwart jaar draait het in de controles en conversaties om de Uitgerekende Datum. En dat is uitgerekend vandaag. Het onderliggende wiskundige model is alleen wat minder accuraat dan al die aandacht voor dag 0 zou doen vermoeden. Wat gegoochel met een liniaaltje op een echofoto en een ruwe cyclische aanname hebben een punt in de agenda gefixeerd. Anders dan bij andere projectvormen is daarmee de werkelijkheid nog niet gecreëerd. Maar gelukkig is er evenmin sprake van een gemiddelde looptijdoverschrijding van ettelijke maanden.
We vouwen de klapstoeltjes open, de blokjes kaas gaan rond. De spanning stijgt met de minuut. Getrommel op de stoelleuning verraadt een zeker ongeduld. Kom, kom. Een steelse blik op de klok. Een opgetrokken wenkbrauw. Gaat het ‘m vandaag nog worden?
Ik zet de waterkoker uit. Het blijft stil, de avond nadert. We trekken de agenda’s. Eind deze week, zelfde tijd? Doen we ‘t op locatie of online? En wie doet de communicatie? Ok, hierbij in kopie voor iedereen dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten