Lopen in München

When in Munich, doe wat de Münchenaren doen, maar wel met mate. Bijvoorbeeld bier achterover kloeken (mit zwei Händen), beemweetjes scheuren / ontwijken (afhankelijk van het bumperperspectief) en Beierse kunst bestuderen. Is het een androïde van een rode dwerg, klaar om Beschaving uit te rollen in ons misdeelde onderzonse? Is het een contrapsie voor het automatisch voeren van handtamme adelaars? Het is een koffiemachine, vrees ik uiteindelijk. Dan maar het bier, ik heb nog wel een paar uur.

Als er dan de dag erop nog tijd over is, dan kan de omgeving verkend worden. Nog niet eerder kwam ik afgelopen jaar bij daglicht van het denkindustrieterrein. Nu dus maar eens in de sokken. Als houvast in het onbekende stadsdeel neem ik me voor de rivier te volgen, dan kan er weinig mis gaan.

De stadsoevers van de Isar vormen een park van meer dan tien kilometer lang, ideaal nestelterrein voor de drie dynamische populaties die er het meest worden aangetroffen: mountainbikers, hardlopers en wandelwagen-oudercombinaties. Ze verdragen elkaar goed, door de veelsoortige parallelle paden en de uitgestrektheid van het gebied. De BBC-dvd is binnenkort verkrijgbaar.

Voor de eerste afstand richt ik me naar het zuiden. Van de Hochstraße daal ik tientallen meters af naar de oever, en daar ga ik stroomopwaarts. Het landschap wordt langzaam ruiger aan de oostkant waar ik loop, aan de overzijde bloeien fabrieksgebouwen en schoorstenen. Na een vijf kilometer steek ik de rivier over via een wandelaarsbrug en onderneem de terugweg. Nog slechts twee barrières op m’n pad. Mijn oeverrand blijkt een landtong te worden, en ik moet even in de achteruit. En weer terug in de stad duurt het nogal een tijdje voordat ik herken waar ik naartoe moet en ik uiteindelijk de lobby kan binnenstormen.

De andere dag ga ik noordwaarts. Het park is hier breed en statig, omkraagd met grote huizen. Het doet me sterk denken aan een rondje door de Utrechtse binnenstad, maar dan schaal 10:1. Ook het verloop eist heel wat meer van de klimspieren dan de Middelnederlandse Rijnheuvels. Op de stuwdam steek ik over, en dan weer hotelwaarts. In een rechte lijn natuurlijk.

Dus voor wie een uur bij daglicht heeft in München, en loopschoenen, is de Isar een makkelijk rondje in het park. Paden gaan onder de bruggen met het drukke verkeer door, de omvang overstijgt mijn uithoudingsvermogen en het geeft een mooi inkijkje in bouwstijlen over de eeuwen heen. Tip: neem een papieren of digitale kaart mee als je bang bent dat de weg jou kwijtraakt. Dag München, het is hoog tijd voor een volgend project met een nieuwe lokale stadskleur.