Altijd dichtbij

Vandaag wordt mijn lieve vader 89 jaar. Fit als een hoen, dol op boswandelingetjes en klaar voor zijn tweede vaccinatie komende week, waardoor hij zich weer vrijer in het leven kan begeven. Hier op de foto met jongste kleindochter.

Op gepaste afstand gaan we hem dit weekeinde feliciteren, maar hij is in gedachten al altijd bij mij. Bij deze alvast mijn tekst, geschreven op verleden en toekomst, leunend op de melodie van Billy Joel's "She's always a woman". 

Van harte, papa!

Toen ik zo klein was en jij reuzengroot
Ik zie me nog zitten bij jou op je schoot
Jij speelde piano, ik timmerde blij
Het is zo lang geleden, maar voor mij is het altijd dichtbij

Als je ging klussen kwam ik bij je staan
Je leerde me zagen en met stroom om te gaan
Om opnieuw te proberen als er iets was ontploft
Ik zie een eeuwigheid later, (een zee vol met water,)
hoeveel ik met jou heb geboft

O, wat een prachtige tijd, beschermd en bevrijd, kon doen wat ik wou
O, en waarheen we ook gaan, dit blijft altijd bestaan, mijn vertrouwen in jou

Toen ik uit huis ging, op de wereld gericht
Was je ver weg, maar nooit uit m'n zicht
Wanneer ik weer terugkwam was jij er voor mij
Het is zo lang geleden, maar voor mij is het altijd dichtbij

(…)

O, wat een prachtige tijd, beschermd en bevrijd, kon doen wat ik wou
O, en waarheen we ook gaan, dit blijft altijd bestaan, dit vertrouwen van jou

De wereld wordt kleiner, als smeltende sneeuw
Soms een lammig momentje in de geest van een leeuw
Ook een hoofd vol met denksels moet ooit afgestoft
Er is zoveel te weten, maar ik wil nooit vergeten, 
hoeveel ik met jou heb geboft

(…)