Tot die tijd dan maar wat alternatieve handreikingen harerzijds. Mond open, model Jong Vogeltje: Hierrr met die hap! Een flitsende pets tegen de aanzoevende lepel: Nu – even – niet! Vingerverven in de gekledderde puree op tafel: Creatief momentje. Gesloten lippen, open blik: Groen? Kdachutnie, spinazie zeker weer. Brul: Stelletje culinaire prutsers, doe mij maar een flesje dan.
Ondertussen weet ze nog een verborgen korstje brood uit haar stoel te peuteren dat ze met smaak tot zich neemt terwijl ze wacht op een volgende gang. Wie wat bewaart die heeft wat.
De voorliefde voor alles wat licht geeft en knopjes heeft groeit ook met de dag. Telefoons worden in onbewaakte ogenblikken aan de tand gevoeld, stekkers worden met beveiligingsplaatje en al uit het stopcontact gesnokt en de versterker blijft een geliefde sparringpartner. Ze zit ook graag op de laptop.
Ik kan me niet voorstellen dat dit genetisch ingebakken gedrag is, tenzij we er achter gaan komen dat we ergens in de prehistorie eenzelfde computertijdsgewricht hebben doorgemaakt als in deze eeuw. Nog even doorzoeken naar paleontologische bitjes dan.
Ritme- en muziekgevoel is hele andere koek. In de opvoeding tot goede smaak behoort natuurlijk ook een dosis klassieke muziek en jarentachtignummers. Misschien lijkt het ongepast om het Musikalisches Opfer te vergelijken met een Peter Gabriel, maar ik weet zeker dat Bach ook zijn best deed om mooie stukken te componeren.
In twee filmpjes van afgelopen maand is mooi te zien hoe ze muziek beleeft. Op zoek naar een gepast volume om een beetje relaxt op te headbangen en opverend als ze de decibels van hun deci ontdaan heeft. Lowlands krijgt jonge aanwas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten