Heen en zomerweer

Warmterecords sneuvelen deze dagen gelijk ’s nachts de Schilderswijkse winkelruiten en hoe meer we over de hitte praten, hoe warmer we het krijgen. Warm hè, wat is het warm hè! Verwarrend warm. Wij hebben het Griekse weer. De Grieken hebben geen noordelijke euro’s. Ze zeggen Nai als ze refereren aan Ja. Tijd voor koelte in de gemoederen. Even wat heen en weer ijsberen.

Wij kijken nog naar huizen. Dit is wel een goed moment om de kwaliteit van dakisolatie te ervaren. Keurig opgeruimde huizen. Een gehuurde airco in een hoekje. Pas achteraf slaat de twijfel toe. Waar hebben die mensen hun kliko’s eigenlijk? Hoe komt het dat ze vijf kinderen hebben en maar drie fietsen in het schuurtje? Hoe kunnen ze alle was kwijt, als er geen wasmanden staan? Pfff…

Ook bij ons zien we meer kijkers. Heel gezellig, een goede aanleiding om met de hele bups een restaurantje in te duiken als er om zes uur ’s middags geïnteresseerden op de stoep staan. Voor het gemak de hele babyinventaris in de achterbak, want je weet maar nooit; buggy, maxicosi’s, wippertje, de grote reistas vol speeltjes Daarbij een krat met alle schoenen die normaal in de bijkeuken slingeren, de koffers die op zolder nu zo in de weg staan en andere huisraad die je niet wilt missen als je een hapje gaat eten. Dagen later zoek ik me nog wild naar m’n sportspullen, paraplu’s en de stofzuiger.

De nachten brengen eerder ontwarming dan verkoeling. Ik wil een koelteplan. Met deadlines, acties, deliverables en een verantwoordelijke. Nu. Hoe doorstaan die Grieken hun zinderende zomers? Hoe kunnen ze een koelbloedige keuze maken tussen onmogelijk opties? Ook hun Nee is een Ja voor verdere bezuinigingen.

De ventilator is in een vorige opruimbui het huis uitgezet. Airco’s zijn uitverkocht. Met open ramen en deuren verplaatsen we opgewarmde straatlucht naar de tuin. We wuiven onszelf toe met onze handen. Of wapperen met onze voeten. Cool.