Schema: Duurloop tempo 1, 26 km
Invulling: 148 bpm in 3:00:10 over 28,4 km (9,4
km/h)
Muziek: Level 42 – Running in
the Family
Vandaag
is de Ten Miles van Tilburg. Een van de eerste wedstrijden waar ik in meeliep,
altijd een feest van zonneschijn, tetterende blaasbandjes en aangeklede straten
met drinkend publiek aan statafels. Daarnaast erg leuk omdat zus en diverse
aanhang ook meedraven. Sommigen van hen excelleren doordat ze hun
basketbalconditie zonder trainen omzetten in 12 kilometer speren, en 4
kilometer hologig strompelen, en anderen doordat ze, leeggelopen na de
spoorbrug, alleen nog door het snaaien van snacks uit de handen van omstanders
de energie houden om de finishlijn te halen.
Deze keer geen Ten Miles voor mij. Het gaat nu
om afstand en niet om snelheid. Bewolkt weer, her en der buien. Afgelopen nacht
rechtop in bed doordat er een knallend onweer boven me hing dat een wolkbreuk op
de ramen wierp. Maar het bos was minder zompig dan verwacht, en de regen bleef zowaar
uit.
Het eerste uur ging naadloos. Pas tegen het
einde van het tweede uur kwam de dip en verflauwde m’n tempo. Ik kon het rekken
tot het binnenlopen van het omineuze plaatsje Dorst voordat ik het eerste
flesje aanbrak. Ik heb vandaag meesttijds toegegeven aan de hartslagmeter en m’n
snelheid laag gelaten.
Een moeder en kind kwamen me op de fiets
tegemoet toen ik nog twee kilometer te gaan had. Ik hoorde de moeder tegen de ongeveer
vierjarige zeggen: “Kijk, een hardloper.” Een blik op m’n klok leerde me dat ik
op dat moment 7,7 kilometer per uur schuifelde. Wat een vervormd wereldbeeld
zal dat kind krijgen…
En nu, op naar Tilburg, om te horen hoe het
gegaan is met iedereen. Tijd voor een feestje, en voor de echte stoere
verhalen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten