Zoals de lezers van dit blog gewend zijn schrijf ik over uiteenlopende zaken, van joggen tot hardlopen. En met ijzeren regelmaat ook elk jaar over een cultureel dingetje. Zeeuwse spelen, Utrechtse Parade en bij dezen: een Hollands boek met universele strekking. Over het Leven en de Liefde. Meer specifiek, het leven zonder gepersonifieerde liefde. En waarom dat voelt als een gemis en of dat genegeerd, geaccepteerd of vervuld moet worden.
Oud klasgenote Zweek heeft een decade van mentale bergbeklimming in drukinkt gegoten om te achterhalen waarom het hebben van een relatie zo belangrijk voor haar is. Het knaagt vanbinnen, want ze is nu toch bijna oud genoeg om afstand te mogen nemen van emotionele bevliegingen. Waarom betekent alleen zijn soms ook eenzaamheid? Solo is de trend, maar kennelijk geen garantie voor totale gelukzaligheid.
Haar route meandert langs meditatieve inzichten en praktische no-go’s. Ze kijkt terug op haar ervaringen in datingland, het nut van hobby’s met leeftijdgenoten-van-de-andere-sekse en het beklemmende gevoel om in je eentje te genieten. Onstuitbaar blijft ze inzoomen op de frictie tussen gevoel en ratio. De onzekerheid en angst om alleengaand te zijn, waar komt het vandaan. Waar leidt het toe?

Dit is geen zelfhulpcursus, zij is geen Kluunkloon. Het boek is verhelderend, intiem en humoristisch. Je mag mee op reis langs de afgronden en vergezichten van een leven dat herkenbaar is. Ze kijkt in zichzelf en naar de wereld. Inzicht en uitzicht. Je kunt jezelf niet dwingen om ontspannen open te staan voor een relatie. Pas als je dat loslaat ben je oprecht ongebonden. En wie weet wat er dan op je pad komt. Dat zie je dan wel. Eerst maar even een stukje hardlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten