Weeromstuit

Negen maanden is een lange tijd en die gaat zo voorbij. Van kikkerproef tot ontsluiting is een enorme eisprong, hoe gering ook nog voor de mensheid. Het is almaar groeien en wachten op het licht aan het einde van de tunnel.

In die tijd moet ook aan de buitenkant van de buik het nodige gebeuren om te zorgen voor een goede overdracht. Babykamer schilderen en inrichten, literatuur doorploegen, en daarnaast zelfs nog werken.

En regelmatig op controle. Wachtend op beeld en geluid. De stethoscoop speurt en vangt iets op. Het geluid van de hartslag klinkt als een signaal uit de ruimte op de knetterende en ruisende ontvanger. Een verre beschaving legt contact. De kleine astronaut beweegt zich in het moederschip en vormt met de radiosignalen een baken van levenstekens. Op de echo verschijnen armpjes en beentjes en dan een hoofdje dat kleine slokjes tot zich neemt.

Tegen week 35 voelt de verloskundige vervelend nieuws. Codenaam Stuit: de aankomende boreling heeft zich na de laatste echo weer met het hoofd omhoog gericht. Dit initiatief is niet handig voor de optie van thuisbevalling want met een beetje pech wordt dat een keizersnede. Nou betreft slechts een klein percentage van de geboorten stuitliggers (nog geen 3 procent), maar die geruststellende kleine kans is met de ontdekking van het feit explosief gestegen. Je hebt ook niks aan statistiek als je het nodig hebt.

Er zijn gelukkig remedies mogelijk. Een wentelpoging wordt ingepland. Tot die tijd wordt aangeraden om dagelijks bijvoet (jawel, het plantje) te branden in de nabijheid van beide kleine tenen van de moeder in spe. Men schermt met wetenschappelijke resultaten. Maar ondertussen zit ik elke avond als een sjamaan uit de kleine advertenties zwarte smeulende sigaren heen en weer te wiegen aan het voeteneind. Als er persoonlijke belangen op het spel staan mag de scepsis even terzijde.

Na een week volgt een controle-echo en de eerste beelden zijn meteen raak. Hoofdje naar beneden. Leve de voodoo! Maar een week later: weer een stuitligging gevoeld. Datzelfde uur: een inderhaaste echo bewijst het tegendeel. Ik zal toch niet voor jan joker rookgordijnen hebben opgetrokken? Je weet het niet. Het maakt niet uit. Het bed staat nu op klossen. We tellen de dagen.