Vloeibaar

Vliegen. De ultieme droom, sinds millennia. Bij de goden zijn. Als de goden zijn. De allesoverstijgende vrijheid.

Ja. Jaja. Dus. Vergeet het maar; een niet te missen detail van dromen betreft de onzachte landing in de realiteit. Wie met z'n hoofd in de wolken is, staat niet met beide benen op de grond en ontbeert het zicht op de werkelijkheid. Vroege vogels als Lucifer en Icarus ontdekten al pionierend dat ze te hoog grepen. En tegenwoordig hebben we de harde voorspelbaarheid van de lijnvlucht.

De veiligheidscontrole op Schiphol is een surrealistisch feest, voor de toeschouwers. Schoenen gaan uit, zakken worden leeggehaald, broeken slobberen naar de enkels terwijl een riem z'n duistere tocht door de röntgentunnel maakt. Het poortje piept toch. Horloge vergeten. Assume position. Hm. Nog een keer.

Mijn miniflesje lenzenvloeistof is de klos en wordt ingenomen. Er is bij mijn opticien geen kleinere verpakking verkrijgbaar, dus wat dan te doen? De professioneel geduldige ja-erg-he-maar-ik-kan-er-ook-niks-aan-doenlijke stripper van dienst adviseert me om het gevaarlijke item een volgende keer in te checken in het bagageruim. Arm flesje. In z'n eentje over de transportband.

De deo moet eveneens weg. Spray is ook vloeistof. Ik vrees nu het ergste voor m'n sokken. Het dreigend kloppen van de aderen op mijn voorhoofd blijft gelukkig onopgemerkt. Onder druk wordt alles vloeibaar, dus laat ik me inhouden, anders zal ik het toestel niet alleen zonder bagage moeten betreden, maar is straks een paar handboeien nog het enige dat ik draag.

Een milde jaren 70-weemoed daalt op mij neer, aan de randen overgoten met een oranjezweem van sentimentele overbelichting. Hossend in het gangpad van de Jumbo op weg naar Tenerife, de sigaret alleen uit de mondhoek halend om er limonadeglazen sangria in te gieten uit de meegebrachte mandflessen, die we vaardig van de kurk ontdeden met een Zwitserse zakmes. Niet het luchtvaartreglement, maar gebrek aan creatieve voorbereiding stond het massaal afsteken van sier- en knalvuurwerk bij de landing in de weg.

Vliegen was leuk. In mijn herinnering. Nu zie ik het niet zo scherp meer, en helemaal fris voel ik me ook niet. Met klotsende oksels sleep ik me aan boord. Geef me maar iets vloeibaars, om te vergeten.