Liederlijk

Afkickverschijnselen. Het is de laatste week, met nog drie loopjes van totaal 11 km. Dat loop ik er tegenwoordig al bij in m’n dromen. Elluv! Ik dacht dat elfjes niet bestonden. Waar laat ik m’n energie? Wat doe die ik met al die uren? Ik krijg de neiging om een gezellige slaapbrug uit te zoeken om in contact te blijven met de straat. Dan maar aandacht voor de voorbereiding.

1: Logistiek

Zoals gebruikelijk levert de NS geen praktische optie om zondag op tijd in het 100 km verder gelegen Olympisch Stadion op te duiken. Dan mag ik om 3:38 de trein pakken, en twee keer overstappen. Nah. Steppen is sneller. Dat wordt toch weer CO₂-schuld opbouwen met de voiture. Iemand nog slaapruimte beschikbaar rond het startvak? Ik snurk niet, ken een hoop moppen, en ik hoef ze niet eens altijd te vertellen.

2: Muziek
Geen housesaus, naar echte liedjes. Een paar wedstrijden met muziekoortjes verder weet ik dat het omgevingsrumoer toch alle zorgvuldig opgebouwde mixlijstjes overstemt, dus ga ik voor subliminale indoctrinatie. Uit mijn mediabak filter ik alle mp3-tjes met het woord “Run” in de titel. Ik ontdubbel ze, verwijder de kerstnummers, remixes, live-uitvoeringen en slow blues en houd nog 200 bruikbare nummers over. Oef, ruim genoeg voor drie marathons, en dat was ik niet van plan. Knippen, scheren, en snoeien tot vier uur renpret.

3: Koolhydratiek

En dan het stapelen van koolhydraten vanaf aankomende woensdag. Niet meer lopen, en wel steeds meer pasta en ontbijtkoek eten is geen pretje. Wat een hobby.

Het einde is nabij. Het begin ervan, althans. Er zit muziek in. Tadada-da-dada!