Deense deernen

Het einde is nabij. Voor de tv-kijkers van The Killing start deze week eindelijk de finale. Vaarwel, zompige Deense bodem, gegeseld door regenstriemen en verzonken blikken. Wiens persoonlijke klimaat nog niet in een depressie gezogen is door deze twintig uurlange afleveringen van verbeten speurwerk in een land waarbij nagenoeg elke passant naadloos blijkt te passen in het profiel van een bloeddorstige moordenaar kan z’n hart nog ophalen aan ander Zuidscandinavisch filmwerk. Met opmerkelijke overeenkomsten. Wat valt er te zien?

The Killing heet eigenlijk Forbrydelsen. Laten we het dan maar bij de marketingtechnisch plezieriger Engelstalige aanduiding houden. Al vijf jaar oud, en daarmee trendsettend voor een genre. En wellicht daardoor onvoldoende aangescherpt voor de ultieme bankpuntjespose.

Hoofdpersoon: De politie-inspecteur Sarah Lund, een zelfbewuste jonge vrouw, wars van conventies en machtsspel.

Doel: Opsporen van een moordenaar, niet gehinderd door slaapgebrek, familiair onbegrip en collegiale tegenwerking in een omgeving van politie en politiek.

Verslavingsfactor: 7½.

Opvolging: Dat was alleen maar seizoen 1. Seizoen 2 is ook uit, en seizoen 3 wordt momenteel opgenomen. Remake voor de snelle Amerikaanse zieltjes, in 2011.

Het tempo komt er pas laat in. De verhaallijn wordt zo complex dat de samenvatting aan het begin van elke aflevering tegen het einde bijna langer gaat duren dan de rest van de uitzending. Veel broedende mannen en in zichzelf gekeerde vrouwen. Als de camera voor de zoveelste maal in slomo om de zwijgzame karakters wentelt begrijpen we wel dat er van binnen een moeizaam gevoelsdingetje wordt weggeknauwd. Daar had zeker vier uur op bezuinigd kunnen worden. De plotwendingen worden bijna hilarisch. Er is stevig leentjebuur gespeeld bij Twin Peaks, maar jammer genoeg wordt dit niet onbeschadigd teruggebracht.

De Brug wordt door de Denen Broen genoemd. Is nog te onthouden. Uitgebracht in 2011. Speelt deels in Zweden en in Denemarken.

Hoofdpersoon: De politie-inspecteur Saga Norén, zowaar een zelfbewuste jonge vrouw, wars van conventies en machtsspel. Een parmantige Zweedse, communicatief lekker ontregeld. Uit triviale gemakzucht en statistisch oogmerk door mij maar even onder het hoofdje Deense hoofdrolspelers geschoven.

Doel: Opsporen van een moordenaar, niet gehinderd door slaapgebrek, familiair onbegrip en collegiale tegenwerking in een omgeving van politie en politiek. Seen it, done it? Nee hoor, de uitwerking laat zich prima naast The Killing behappen.

Verslavingsfactor: 8½.

Opvolging: Seizoen 2 wordt dit jaar nog opgenomen. Remake voor de teerbesnaarde Britse zieltjes, in 2012.

Erg spannend. In een uitzitbare tien afleveringen worden cliffhangers en halve lijken aan elkaar geknoopt. Geloofwaardig? Ach, meer dan ET.

Borgen heb ik al eerder besproken. Dus alleen voor de maximizers onder ons de samenvatting.

Hoofdpersoon: De premier Birgitte Nyborg, een zelfbewuste jonge vrouw, wars van conventies en zich bekwamend in machtsspel.

Doel: Geen moordenaar in het spel, weinig politie, maar wel een dubbele uitsmijter politiek. De factoren slaapgebrek, familiair onbegrip en collegiale tegenwerking komen gelukkig ook ruim aan bod.

Verslavingsfactor: 9.

Opvolging: Seizoen 1 en 2 telden elk tien afleveringen. Seizoen 3 wordt volgend jaar opgenomen. Een Amerikaanse remake is in de maak, coalitiegedoe wordt netjes platgemept op de vertrouwde tweepartijenwereld.

En wat is dat toch met deze hoofdpersonen? Ze zijn kerels waar de mannen mannetjes zijn en Troels heten. Het voelt als de ultieme emancipatie om je met hen te vereenzelvigen. Misschien een paar gedragsremmende pillen en een paardenstaart met extensions, maar dan voel ik me ook helemaal een Deense. Deerniswekkend? Verslavend. Ruim de agenda maar weer leeg. Ik kan niet wachten.