Secondje

Heb je een seconde? Ja? Bedankt, dan kunnen we weer over tot de orde van de dag.

Afgelopen weekeinde duurde 1 seconde langer dan gewoonlijk, ter correctie van het verschil tussen de tijdstandaard van atoomklokken en de daadwerkelijke omwentelingstijd van onze relaxte planeet. Elke eeuw moeten we hiervoor zo’n anderhalve minuut compenseren; in vergelijking met tien hele weggemoffelde dagen bij het begin van de Gregoriaanse tijdrekening een peulenschil. Toch was deze seconde een nieuwsitem, van NOS en RTL tot De Telegraaf en Het Belang Van Limburg. 
 

Waarom? Midden in de nacht worden er geen wedstrijden op de 100 meter gelopen waarbij een haperende klok het verschil maakt tussen een leuke tijd en een eeuwrecord. Ondanks de hoopvolle krantenkoppen waren de oppervlakkige artikeltjes met hun hierbij gevoegde platitudinaire klokkenplaatjes te slaapverwekkend om te compenseren voor een gratis tel extra nachtrust. We wisten al jaren dat het ging gebeuren. Hoe nieuws is dat. 

Wel nieuwswaardig is het feit dat door die extra seconde een aantal majeure sites (waaronder LinkedIn) en systemen (bijvoorbeeld Amadeus, het passagiersboekingssysteem van luchtvaartmaatschappijen) plat gingen. Maar dat wisten de media dan weer niet vooraf te melden. Ze hadden hun tijd beter kunnen besteden.

Wat zijn nou nog een paar seconden vandaag de dag? Pak een stopwatch en tel af:

7:  Youssou N’Dour bezingt het belang van de eerste 7 seconden in een mensenleven. Mij lijken de eerste zeven jaar ook best relevant. De betekenis van de eerste zeventig jaar mag ook niet onderschat worden.

6:  Werkgevers beoordelen een cv in gemiddeld zes seconden op geschiktheid. Ook wanneer je een sollicitant ontmoet in het echte leven; de eerste indruk duurt korter dan de tijd tussen twee keer knipperen maar is onuitwisbaarder dan een omgegooide kop hete koffie in de schoot van de interviewer. De rest van het gesprek is onbewuste camouflage om de onderbouwing bij de initiële gevoelsbeslissing te rationaliseren.

5:  Als we eten op de vloer laten vallen, zijn we geneigd om het weer op te pakken en op te smikkelen als het er niet langer dan vijf seconden ligt. Ik kan me dit goed voorstellen met Murphy’s wetmatigheid dat boterhammen altijd met hun besmeerde kant op de grond landen. Als het me langer dan vijf seconden kost om de zuigkracht van het hoogpolig tapijt op een laag pindakaas te verbreken, dan geef ik me ook gewonnen.

4:  In de populaire spelletjesreeks Four Second Frenzy heb je telkens vier seconden om een minigame te voltooien. Goed voor je reactiesnelheid. Nog veel beter voor het scherpen van je herkenningsvermogen om überhaupt te snappen wat de clou van elk spelletje is en hoe je tot een einde zou kunnen komen.

3:  De echte beslissers onder ons hebben natuurlijk maar een fractie van een seconde nodig voor elk juist en rechtvaardig oordeel. Maar als we telkens drie seconden zouden nemen krijgen onze hersenen de kans om de intuïtieve keus te wegen en van alternatieven te voorzien. Ons langzame bewuste brein kost ons meer energie, maar levert wel een hogere kwaliteit. Niet doen midden op een zebrapad.

2:  De ideale afstand tussen twee rijdende voertuigen schijnt twee seconden te zijn. Verder weg is onnodig file, dichterbij is overdadig boem. 

 

1:  Maar één seconde is helemaal niks. De maan die je ziet is al meer dan een seconde oud. Schrap de seconde! Laat je niet beduvelen door de media met hun hunkering naar bladvulling. Ze kosten de samenleving mensjaren aan verkwiste energie en schilferende hersencellen. Let op je tellen. Niet op een seconde.