Tourrenners rennen niet. Ze toeren deze weken wel. Duizenden kilometers over bobbelige wegen en steile bergen. Brandende zon, schurend asfalt, knakkende botten. En dan nog de eeuwig veel te dichtbije meute. Ik kies ervoor om niet mee te rijden in een dergelijk uitputtend wielerspektakel, de ploegleiders kiezen er eensgezind voor om mij dit niet te vragen.
Dat geeft me gelegenheid om de Heerlese Kermisloop weer te proberen. Tien kilometer moet toch te doen zijn, zelfs al is het een beetje warm. Aanvang: zeven uur ’s avonds, buiten de hittepiek. Vorig jaar liep ik hier een PR als kers op de vijfweekse pudding van de halve Roosendaalse en hele Amersfoortse marathon. Ik ben dol op toetjes, dus ik hoop weer op eenzelfde zoet resultaat.
Als voorbereiding houd ik de dag ervoor een voedzame en welbesproeide barbecue. Niks pasta of vroeg naar bed. Vleselijke lusten! Burgers! Kipsaté! Courgette!
Op de loopdag in kwestie zijn lichaam en geest weer scherp. De zon ook, zelfs ‘s avonds nog. Het is werrum in Herrel. Maar de jonge traditie wordt voortgezet. Met een verviervoudiging van voor mij meegekomen supporters langs de kant mag het ook niet mis gaan. Ondanks de warmte en een parcours dat deels over stoffige paadjes loopt, gaat alles snel. Mijn vorige PR sneuvelt als een ijsklontje op hete kolen.
Na afloop mag ik weer een grootverpakking sperziebonen in ontvangst nemen en is er zelfs een prijs op mijn nummer gevallen ter besteding in de lokale horeca. Dank. De supporters hebben hun keus al gemaakt, binnenkort wordt het pannenkoeken eten. Inderdaad een zoet toetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten