Klus

Na tien jaar trouwe dienst is het over. Een van de belangrijkste pijlers onder ons huishoudelijk construct legt het loodje. Geeft de pijp aan Maarten (beterschap, jongen!). Stuk, kapoerewiet, aan barrels, onklaar, aan gort, ontzield, kaduuk, vergaan, verroest, verrauscht, versjteerd, gesneuveld, gemold, de pijp uit, zaliger, zielloos, de-de-de-defect. Hij doetutnietmeer. 

Waarheen, waartoe? Nou, eh, naar de vaantjes / de haaien / z’n mallemoer / de filistijnen / de maan / de duivel / z'n ouwe moer / God / Z'n grootje / de gallemiezen / een vliegveld in Zwitserland / de ratsmodee / de donder / de bliksem / de verdommenis / naar daar waar het licht niet schijnt dus.

Het leven staat even stil. Dan open ik m’n ogen weer, pak de laptop en selecteer een recente afstammeling uit dezelfde familie die nog harder zwierslingert, nog onhoorbaarder reinigt en nog prudenter omgaat met schaarse energie- en schoonmaakmiddelen. De wasmachine is kapot, maar we moeten verder.

Voordat ik de bestelknop indruk kijk ik nog even op. Als jongmens repareerde ik voor een grijpstuiver elektra en elektronica in het dorp. Het is de vraag wie daar het meeste waarde aan overhield. Veel van geleerd, trouwens. Maar zou ik nog niet eens, eventjes, gewoon omdat het kan, toch een klein onderzoekje instellen?

Wasmachines zijn in al die decennia immers niet wezenlijk veranderd. Trommel, aandrijving, afvoerpomp, stuurklok en een bundel snoertjes en slangetjes, opgesloten in een stalen kooi met vijftig kilo beton tegen het wiebelen. Alleen de klok is elektronisch geworden, wat voor iedereen die wel eens in een optimistische bui het versleten mechaniek wilde vervangen en de tweehonderd kabeltjes niet meer op het goede plekje terug kon krijgen een hele opluchting is. 

Analyse na 10 seconden: de trommel beweegt niet meer. Ah, ik weet precies hoe dat gaat. Altijd hetzelfde liedje. Panty’s en behabeugels zijn de moordenaars van witgoed. Ze wringen zich tussen kuiprand en rubber manchet, knopen zich om het verwarmingselement en wachten smachtend tot ze gered worden door een stoere monteur. Dankzij damesmode blijft de omzet van overigens onverwoestbaar degelijke Duitsheid overeind.

Vol goede moed schroef ik alles los wat ik los kan krijgen, zelfs de delen die los moeten. Instructiefilmpjes helpen me verder, al heb ik nog steeds geen idee hoe ik over internet de kogellagers van een wasmachine zou moeten vervangen. Na een uur prutsen en friemelen met hoogwaardig gereedschap heb ik de boosdoener te pakken. Zonder al te veel schade aan de machine priegel ik alles weer in elkaar. Heel veel euro’s bespaard. Alleen moet ik wel een nieuwe sok kopen. En pleisters.