Zondag stond ik niet conform plan aan de start van de Halve in Etten-Leur, maar ik reed het Noord-Hollandse duinstadje Bergen binnen. Geheel ergens anders, voor een hele andere start. Ik vond het een goed moment. In een reorganisatie terechtkomen gaat zelfs een nuchtere doordraver niet in de koude kleren zitten. Er wordt met me gedaan en dat bevalt me slecht, ik wil zelf aan het roer staan.
Mijn keuze is om een serieus bedrag te investeren in een vijfdaagse training die me helpt om inzicht te krijgen in mezelf, de invloed van mijn gedrag op mijn omgeving en vice versa, om hierdoor beter richting te geven aan de toekomst. Kortom, de dingen die je meestal wel aanvoelt. Maar soms even niet.
De dagen duren van negen tot negen. Daarna ben ik moe. Het uitrollen en kneden van de innerlijke mens, hoe gebalanceerd ook tussen ontspanningsoefening en oordeelsanalyse, peigert mijn hersenlagen af. Maar nu de zomertijd is afgelopen, gloort er ’s ochtends weer licht. Dan kan er dus gelopen worden. Zeewaarts!
Om zeven uur naar buiten, door miezer en halfduister bos, richting kustlicht. Het komt. Opklaring. Lucht. Ruimte. Uitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten